این یادداشت را در ادامه می‌خوانیم:
"فارغ از اینکه انحلال ادغام دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران و دانشگاه علوم پزشکی تهران در نفس خود اقدام موثر یا نسنجیده‌ای در سال 89 بود یا خیر، می‌توان گفت که این اقدام منجر به تحمیل هزینه‌های مادی و معنوی بسیار زیادی به بدنه علمی، دانشجویی و خدمات درمانی این دانشگاه شد.
تفاوت دانشگاه‌های علوم پزشکی با سایر مراکز دانشگاهی در نوع خدمات درمانی است که به مردم ارایه می‌شود. به طور قطع می‌توان گفت که این ادغام در دو سال قبل خدمات درمانی مردم را تحت‌الشعاع خود قرار داد و در ادامه نیز می‌تواند تحت‌الشعاع قرار دهد؛ چرا که بر اساس اطلاعات موجود دانشگاه‌های ادغام شده به تازگی گروه‌های علمی و پزشکی خود را تشکیل داده بودند و امروز دوباره بعد از دو سال که سروسامانی به خود گرفته بودند، باید دوباره تفکیک شوند.
از سوی دیگر آنچه که فارغ از همه مسائل و انتقادات مطرح شده نسبت به این اقدام باید در نظر گرفت، هزینه‌های مادی و معنوی است که از سوی تصمیم‌گیرانی خارج از محیط دانشگاه و با نگرش‌های سیاسی به آموزش و خدمات درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران تحمیل شد. در مقام مقایسه می‌توان گفت هزینه‌های معنوی به مراتب بیشتر از هزینه‌های مادی بود؛ چرا که اعضا هیات علمی و دانشجویان این دانشگاه یک‌شبه با ادغام این دانشگاه مواجه و دو سال بعد باز هم به صورت یک‌شبه با انحلال ادغام دانشگاه مواجه شدند.
مساله‌ای که باعث می‌شود اعضای هیات علمی و دانشجویان این دانشگاه آینده‌ای را برای حیات علمی خود متصور نباشند. از طرف دیگر آنچه که ذات این تصمیم‌گیری را چه در رابطه با ادغام و چه در رابطه با انحلال ادغام زیر سوال می‌برد، مساله استقلال دانشگاه‌هاست. در همه جای دنیا دولت به خود اجازه نمی‌دهد که در تصمیم‌گیری‌های کلان دانشگاه‌ها دخالت کند و اگر زمانی بخواهد تصمیم‌گیری در رابطه با دانشگاه‌ها داشته باشد، سعی می‌کند در اولین قدم نظرات بدنه علمی دانشگاه را مدنظر قرار دهد. اما متاسفانه در رابطه با این مساله ما شاهد جلب رضایت و دریافت نظرات از سوی اعضای هیات علمی نبوده‌ایم. همچنین نکته حایز اهمیت دیگر این است که در رابطه با این ادغام و انحلال ادغام هیچ‌کس پاسخگو نیست.
مسوولان امروز باید پاسخ دهند که چرا این ادغام صورت گرفت. اگر نتایج مثبت داشت چرا ادامه پیدا نکرد و اگر نتایج منفی به بار آورد چرا از همان ابتدا انجام شد و هزینه‌هایی را تحمیل کرد. همه اینها نشان‌دهنده این است که دغدغه‌های علمی برای پیشبرد اهداف آموزش پزشکی و نیازهای مردم برای دریافت خدمات درمانی از سوی تصمیم‌گیران در این ادغام و انحلال ادغام نقشی نداشته است. "
