شلختگی و رفتار غیر مسئولانه نوجوانان والدین را عصبانی و گاه تا مرز دعوا و جر و بحث با نوجوانان پیش می‌برد، اما عصبانیت چاره کار نیست، مقاله زیر هشت روش برای کمک به نظم و انضباط نوجوانان پیشنهاد کرده است، با هم می‌خوانیم.
1 - به آنها کمک نکنید: شاهد به مخمصه افتادن نوجوانان بودن سخت است؛ اما بدتر از آن کمک به نوجوانانی است که نمی‌توانند مسئولیت اعمال خود را به عهده بگیرند و گلیم خود را از آب بیرون بکشند و همیشه منتظرند تا پدر و مادر به یاری آنها بشتابند. این کار وقتی که آنها کوچکتر هستند و پیامدهای کارهایشان جدیت کمتری دارد بسیار آسانتر است.
2 - به تدریج کارها را به خود آنها واگذار کنید: این گفته که نقش والدین کم‌کم برای بچه‌ها کمرنگ می‌شود صحیح است. هنگامی که نوجوان بالغ می‌شود؛ شما نقش خود را از پدر و مادر و مشاور به یک دوست تغییر می‌دهید. انجام این کار به صورت تدریجی بسیار آسانتر است. این کار را از وقتی که آنها خیلی کوچک هستند شروع کنید و بگذارید در مورد لباس و غیره خودشان تصمیم‌گیری کنند. با این روش آنها از سنین کم تصمیم‌گیری را تجربه می‌کنند.
3 - بگذارید نتایج اعمال خود را ببینند و از این راه تجربه کسب کنند: این کار را در مواقعی که امکان دارد و البته برای آنها خطرناک نیست انجام دهید. ممکن است برای شما کاملاً واضح باشد که نوجوان شما نمی‌تواند یک انشا را 2 ساعته در عصر جمعه تمام کند اما غر زدن به او سراسر هفته برای انجام به موقع این کار فقط شما را بداخلاق جلوه می‌دهد. چرا نمی‌گذارید خودش تجربه کند که تمام شب بیدار ماندن برای انجام دادن تکالیف چقدر بد است.
4 - یادآوری به صورت یک کلمه‌ای باشد: نوجوانان به حواس پرتی و نشنیدن خصوصاً غر زدن والدین خود شهرت دارند. گفتن یک کلمه مثلاً: آشغال‌ها، بسیار مؤثرتر از پنج دقیقه سخنرانی در مورد اهمیت مسئولیت‌پذیری یا تکرار کارهای روزمره‌ای که وقتی شما در سن او بودید انجام می‌دادید است. آنها پس از گفتن اولین کلمه بقیه را نشنیده می‌گیرند؛ بنابر این بهتر است این نکته را درنظر داشته باشید.
5 - برای موارد کم اهمیت به آنها اطمینان کنید و بگذارید رشد کنند: میل به قابل اعتماد بودن جزو طبیعت انسان است. بنابر این به نوجوانان نشان دهید که به آنها اطمینان دارید و این کار را با دادن فرصت‌هایی به آنها برای اثبات قابل اطمینان بودن آنها انجام دهید. اگر نوجوان شما در گذشته نشان داده که قابل اطمینان نیست؛ این شانس را مجدداً و با شروع از کارهای کوچک و بعد کارهای مهمتر به او بدهید.
6 - شوخ طبعی خود را حفظ کنید و خیلی جدی نباشید: اگر نوجوان شما فکر می‌کند که شما خسیس‌ترین والدین دنیا هستید؛ ناراحت نشوید. من همیشه به فرزندانم می‌گفتم که در مدرسه خسیس‌ها شاگرد اول بودم. این را با طعنه نمی‌گفتم بلکه با لبخند و لحنی گرم بیان می‌کردم. به طوری که این پیام را القا می‌کرد که من خسیس هستم به هیچ وجه یک توهین نیست.
7 - به آنها مرتب مسئولیت بدهید: اداره یک خانه مستلزم تلاش گروهی خانواده است و فرقی ندارد که والدین تمام وقت در خانه باشند یا نباشند. با محول کردن کارهای مهمی که نقش زیادی در رفاه خانواده دارد این احساس را به نوجوان بدهید که بازیکن مهمی در این تیم است.
8 - در مورد هر چیزی جنگ و جدل نکنید: سنین نوجوانی دوران احساساتی عمل کردن است. از هر مسأله کوچکی مشکلی جدی نسازید. مسایل واقعاً مهمتر را از مسایل دیگر جدا کنید و نگران مسایل کم اهمیت نباشید.
محبت جایزه‌ای برای درست انجام دادن یک کار نیست بلکه همیشگی بوده و نشانه پذیرفته شدن از طرف خانواده‌ها می‌باشد چه در زمانی که همه چیز خوب پیش می‌رود و چه وقتی که نقاط ضعف و عیوب ما آشکار می‌شوند.
