اینکه در سال‌های اخیر بودجه وزارت بهداشت به‌شدت کاهش یافته و بودجه سایر بخش‌های خدمات درمانی به‌شدت کم شده است حرفی بجا، منطقی و مستدل است. بنابراین بحثی پیرامون این سخن معاون درمانی وزارت بهداشت وجود ندارد چرا که همه ما تقریبا متفق القول هستیم که منابع بهداشتی و درمانی کشور روبه‌پایان است اما اینکه ما راه‌حل را در افزایش حداقل 3برابری تعرفه‌های پزشکی در شرایطی که مردم در پرداخت تعرفه‌های پزشکی با سقف تعیین شده موجود نیز مشکل دارند، بدانیم، امری است بسیار نامعقول.
برای اجرای هرگونه طرح افزایش تعرفه پزشکی باید وضعیت معیشتی مردم را نیز از نظر دور نداشت چرا که بسیاری از مردم در تأمین نیازهای روزانه خود با مشکل روبه‌رو هستند و در آخر‌ماه به چه کنم چه‌کنم می‌افتند، حال سؤال این است که چگونه با این وضعیت اقتصادی کشور و مردم می‌توان طرح 3 برابری شدن تعرفه‌های پزشکی را اجرا کرد؟ یکی از راه‌های افزایش تعرفه‌های پزشکی بدون آنکه به مردم آسیب چندانی از نظر اقتصادی وارد شود افزایش حقوق آنهاست اما آیا می‌توان با منابع موجود که به زور کفاف هزینه‌های جاری کشور را می‌دهد نسبت به افزایش دستمزدها در سطح جامعه اقدام کرد؟
برخی از کارشناسان نیز معتقدند که با افزایش سهم سلامت دولت از درآمد ناخالص ملی می‌توان منابع بیمارستانی را تا حدودی فراهم کرد و دغدغه‌ها در این زمینه را کاهش داد، اما آیا واقعا درآمد ناخالص ملی در حدی است که بتوان این سهم را افزایش داد؟ با یک حساب سرانگشتی می‌توان دریافت که چنین نیست چراکه رشد اقتصادی کشور رسما از سوی دولت5.7- درصد اعلام شده است و با این رشد منفی اقتصادی طبیعی است که نمی‌توان درآمد ناخالص ملی مناسبی طی یک‌سال کسب کرد، بنابراین انتظار افزایش سهم سلامت دولت در درآمد ناخالص ملی نیز تا زمانی که رشد اقتصادی لااقل صفر نشود انتظار بیهوده‌ای است، در اینجا متأسفانه باید ذکری از اقدامات نامطلوب دولت سابق در حوزه سلامت داشته باشیم چرا که وضعیت درمان و سلامت امروز میراثی است که از دولت سابق برجای مانده است.
دولت گذشته در آخرین سال‌های تصدیگری خود طبق قانون باید بخشی از درآمد ناشی از هدفمندی یارانه‌ها معادل 6 هزار میلیارد تومان را به حوزه سلامت اختصاص می‌داد که این اتفاق نیفتاد و حتی دولت در سال91 بخشی از بودجه مصوب حوزه سلامت در مجلس را نیز به وزارت راه و شهر‌سازی اختصاص داد که دلیل این امر نیز به درستی مشخص نشد در نتیجه این سیاست نه‌تنها وضعیت حوزه بهداشت و درمان بهبود پیدا نکرد که مطالبات بیمارستان‌ها و بیمه‌ها نیز وصول نشد و بنابر گزارش‌ها در سال‌جاری نیز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با 5هزار میلیارد تومان کسری بودجه مواجه است. حال باید دید به چه طریقی غیراز رخ دادن یک معجزه می‌توان بحران مالی در حوزه سلامت را کاهش داد و اقدامات درمانی در این زمینه را آغاز کرد چرا که به تعبیر معاون وزیر بهداشت تنها با وقوع یک معجزه است که می‌توان منابع مورد نیاز بخش درمان و بهداشت را تأمین کرد.
