اما مدتی است ظاهرا این ماجرا بر عکس شده و متولیان دولتی و ازجمله وزیر بهداشت به صف منتقدان وضعیت درمانی کشور پیوسته و گوی سبقت را از رسانههای منتقد و نمایندگان مجلس ربودهاند. در همین راستا دکتر سیدحسن قاضیزاده هاشمی، وزیر بهداشت با اشاره به اینکه امروز مردم از خدمات سلامت راضی نیستند، تأکید کرده است باید با اجرای فاز دوم قانون هدفمندی یارانهها، پرداخت هزینههای درمان از جیب مردم کاهش یابد.
وی این سخنان را در نخستین جلسه کارگروه سلامت طرح هدفمندسازی یارانهها که با حضور وزرای بهداشت و تعاون، کار و رفاه اجتماعی و مدیران ارشد وزارت دفاع و معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی ریاستجمهوری و کارشناسان در دفتر وزیر بهداشت تشکیل شده، بیان داشته است. به گفته وی، باید با اجرای فاز دوم قانون هدفمندی یارانهها، پرداخت هزینههای درمان از جیب مردم کاهش یابد و مردم برای درمان دغدغه و مشکلی نداشته باشند.
اما بهراستی چرا مردم از وضعیت نظام سلامت کشور راضی نیستند؟ این میزان نارضایتی تا چه حد است؟ مصادیق این نارضایتی چیست؟ چه بخشهایی از خدمات نظام درمان و بهداشت کشور بیشتر از همه مورد انتقاد مردم و مسئولان است؟
به گزارش همشهری، بیشترین نارضایتی مردم از وضعیت نظام درمان و بهداشت کشور از نحوه و کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی در بیمارستانهای دولتی است.
براساس نظرسنجی بخش پژوهش مؤسسه همشهری، حدود 50درصد مصاحبهشوندهها در پاسخ به این سؤال که چه میزان از سرعت پذیرش بیمار در بیمارستانهای دولتی راضی هستند، گزینه کم و بسیار کم را انتخاب کردهاند؛ البته 26درصد از آنها نیز معتقدند که وضعیت سرعت پذیرش در بیمارستانهای دولتی در حد متوسط رضایتبخش است. همین مصاحبهشوندهها از نحوه نوبتدهی رضایت ندارند و حدود 70درصد آنها گزینه کم و بسیار کم را انتخاب کردهاند و تنها 7نفر از آنها در شرایط موجود راضی هستند. در این نظرسنجی 509شرکتکننده حضور داشتهاند.
براساس نتایج یک تحقیق دانشگاهی که در مجله تحت نظارت جهاد دانشگاهی کشور منتشر شده هم بعد از مطالعه روی 27883نفر از افراد 18تا 65سال در سطح کشور، نتایج نشان داد که تنها20.7درصد از افراد مورد مطالعه از خدمات بهداشتی ـ درمانی کشور رضایت زیاد یا خیلی زیاد داشتهاند و63.2درصد رضایت از خدمات بهداشتی ـ درمانی اصلاً راضی نبوده یا خیلی کم راضی بودهاند.
وضعیت نابسامان بیمارستانهای کشور و فرسودهبودن تجهیزات و ساختمانهای آنها یکی دیگر از مصادیق نارضایتی مردم از وضعیت نظام درمانی کشور است. در حال حاضر حدود 70درصد تختهای بیمارستانی کشور فرسوده هستند. در برخی استانها ازجمله تهران این تعداد بیشتر است و به 85درصد میرسد.
سهم بالای پرداختی هزینههای درمان از جیب مردم، مورد دیگری است که در همه گزارشهای درمانی به آن اشاره میشود. براساس برنامه پنجم توسعه، سهم بیمهها از هزینههای درمان باید 70درصد باشد و مردم 30درصد آن را پرداخت کنند، امروز اما براساس گفتههای مسئولان کشور، این سهم 70 به 30 بهضرر جیب مردم است.
وضعیت نابسامان اورژانسهای کشور بهویژه اورژانسهای بیمارستانی یکی دیگر از موارد نارضایتی مردم است بهطوری که اخیرا وزیر بهداشت بیشترین نارضایتی مردم از بیمارستانها را مربوط به بخش اورژانس دانست و با تأکید بر لزوم ارتقای وضعیت اورژانسهای بیمارستانی گفت: نارضایتی مردم از اورژانس بیمارستانها بهعنوان نقطه منفی در ارزشیابی بیمارستانها محسوب میشود.
مجلس نیز از وضعیت نظام درمانی کشور راضی نیست و در اغلب نطقهای پیش از دستور نمایندگان و مصاحبههای آنها، این مسئله به وضوح به چشم میخورد. مشکلات فقدان یا کمبود دارو که در یکیدو سال اخیر به حد بحران رسیده بود، با تلاشهای دولت یازدهم بهطور نسبی حل شده، با وجود این در برخی حوزهها مانند بیماریهای خاص و سرطانیها، هنوز کمبودهایی به چشم میخورد.
اخیرا دکتر حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس به مسئولان دولت هشدار داد. به گفته او، نظارتهای بهداشتی آبکی شده، اوضاع بیمارستانها واویلاست و نگرانی از وضعیت سلامت مردم برای سال آینده واقعاً جدی است. او گفت: وضعیت بودجه خدمات بهداشتی و درمانی در کشور واقعاً اسفناک است و مجلس واقعاً نگران وضعیت سلامت مردم است.
در نهایت باید گفت که ظاهرا هم مجلس و هم دولت نسبت به وضعیت سلامت مردم نگران هستند و همه به هم هشدار میدهند. مردم هم همچنان ناراضی هستند. همه چشمها به لایحه بودجه 93 دوخته شده است. امیدهایی وجود دارد، اما باید دید سال 93بهتر از سال 92 و سالهای قبل از آن خواهد بود یا همچنان زنجیره نگرانیها و هشدارها و انتقادها ادامه پیدا خواهد کرد؟