به گزارش لایوساینس این مینی‌قلب‌ها پمپ‌های کوچکی هستند که از نواری از سلول‌های عضلانی قلب تشکیل شده‌اند. هنگامی آنها را به دور وریدها در بدن کار یگذازند، می‌توانند به طور ریتمیک منقبض شوند و خون را درون رگ‌ها به جلو برانند. به گفته پژوهشگران می‌توان از سلول‌های بنیادی خود بیمار را می‌توان برای ساختن این قلب‌های کوچک استفاده کرد و به این ترتیب خطر رد بافت پیوندی کاهش پیدا می‌کند.
نارین ساروازیان، داروشناس و فیزیولوژیست در دانشگاه جورج تاون در واشنگتن دی سی که این پژوهش را سرپرستی کرده است، در این باره گفت: «ما می‌تواند گونه‌های ساده‌‌شده‌ای از قلب را در خارج از قلب خود بیمار خلق کنیم و با قرار دادن آنها در پاها جریان خون در وریدهای فرد را به طور قابل‌توجهی بهبود بخشیم.»
در وریدهای سالم دریچه‌های وجود دارند که جریان خون را یک طرفه می‌کنند و مانع از انباشته شدن خون و تشکیل لخته‌های خونی می‌شوند. اما در افراد مبتلا به بیماری وریدی، کارکرد این دریچه‌ها دچار اختلال می‌شود. حدود ۲۵ درصد بزرگسالان دچار وریدهای واریسی- وریدهای به هم پیچیده و گشاد‌شده در نزدیک سطح پوست و حدود ۶ درصد آنها به گونه وخیم‌تر این بیماری یعنی اختلال وریدهای عمقی پا مبتلا هستند.
بیماری وریدی می‌تواند به التهاب، زخم، قطع کردن پا و حتی مرگ بینجامد.
گرچه درمان‌هایی برای وریدهای واریسی سطحی وجود دارد، درمان موثری برای اختلال وریدهای عمقی پا در دسترس نیست.
پژوهشگران دیگر برای ترمیم قلب‌های اسیب‌دیده از رشد دادن بافت تپنده قلب در آزمایشگاه و کاشتن آن درون خود قلب استفاده کرده‌اند. اما گروه ساروازیان قطعاتی از بافت قلب را برداشتند و آن را این قطعات را به دور وریدها پیچیدند.
این پژوهشگران برای پیشگیری از خطر رد بافت پیونده شده بوسیله بدن قصد دارند این مینی قلب‌ها را با استفاده از سلول‌های بنیادی بالغ به دست آمده از خود بیماران رشد دهند که بالقوه می‌توانند به هر نوع بافتی در بدن تبدیل شوند.
تا به حال این ایده فقط در مراحل اولیه تجربی در آزمایشگاه اجرا شده و هنوز بر روی حیوانات زنده آزمایش شده است. هدف این پژوهشگران مشخص کردن این موضوع است که بهترین طراحی برای این مینی‌قلب‌ها چیست و بعد کاشتن آنها را در موش‌ها و سایر حیوانات امتحان کنند.
