وی با برادران کلاری، آقای قنبری و عزیزان دیگری از صنف چاپ هم محله‌ای و هم مدرسه‌ای بوده است. حاج منصور تحصیلات خود را ابتدا در مدرسه اسدی واقع در خیابان آبسردار و سپس در مدرسه سپهسالار (مطهری فعلی) گذراند.
حاج آقا آخوندیان رفته رفته وارد حوزه سیاست نیز شد و در سال 1330، یعنی زمان نخست‌وزیری دکتر مصدق، همراه با افراد مبارز سرشناس آن زمان فعالیت‌های سیاسی نیز داشت. با این‌که اطرافیانش او را از فعالیت سیاسی منع می‌کردند ولی بعد از نزدیک به 80 سال، لفظ و بیان‌اش هنوز رنگ و بوی سیاست می‌داد.
وی از سال 1329، دقیقا پس از به پایان رساندن کلاس ششم ابتدایی وارد بازار کار شد و حاج آقا محمد مهدیانان که از بستگان حاج منصور بود، او را در یک صحافی مشغول به کار کرد. بدین‌ترتیب حاج منصور آخوندیان که در آن زمان نوجوانی بیش نبود، اولین تجربه کاری خود را زیر نظر برادران فرشچی که از قاریان و حافظان قرآن بودند در حوزه کاری یادداشتسازی، سنقر و برات‌زدن آغاز کرد و سپس زیر نظر آقای جعفری به صورتی تخصصی‌تر به یادداشتسازی پرداخت. وی پس از آن در چاپخانه‌های متعددی از جمله سعادت، یمنی، خودکار ایران، تهران‌مصور و... مشغول به کار بود.
پس از انقلاب در سال 1362، با همکاری محسن محرر اتحادیه کاغذ و مقوا را راه‌اندازی کرد. به دلیل این که آقای محرر یکی از پیشکسوتان این صنف بود، مسئولیت ریاست اتحادیه را بر عهده گرفت. آقایان اعظمی و تاجیک، به عنوان نایب رئیسان اتحادیه انتخاب شدند و منصور آخوندیان نیز در سمت بازرس این اتحادیه مشغول به فعالیت شد. در ابتدا مغازه و مجوزی نداشت و تنها یک مجوز صحافی داشت ولی بعدها مغازه کاغذفروشی‌ای در ظهیرالاسلام تهیه کرد و مجوز آن‌را نیز گرفت؛ بدین‌گونه بود که وارد اتحادیه صنف کاغذفروشان شد.
حاجی آخوندیان قریب به 70 سال در عرصه چاپ به فعالیت مشغول بود و بیش از 30 سال ریاست اتحادیه کاغذ و مقوای تهران را برعهده داشت. او 26 مهرماه 1393 بر اثر ابتلاء به بیماری درگذشت.
- منبع: ایبنا
نظر شما