ندارهای دارا!

خب، ماشين خريدن خيلي كار سختي نيست، 8-7ميليون تومان هم كه جفت و جور كني مي‌تواني يك پرايد بيندازي زير پايت. كسي هم جلودار تو نيست. به قول معروف پول در جيب و درازگوش در بازار. تازه پرايد نشد، موتور كه هست، 800-700هزار تومان. فراوان هم هست. مي‌روي و مي‌خري و از پياده بودن نجات پيدا مي‌كني؛ از مترو و اتوبوس شلوغ سوار شدن هم. نه‌تنها سوار خودروي شخصي مي‌شوي كه گاز هم مي‌دهي و هوا را آلوده مي‌كني، خلاف مي‌روي و جان آدم‌ها را به خطر مي‌اندازي، ترافيك درست مي‌كني و با اعصاب مردم بازي مي‌كني...

ما ندارهاي دارا هستيم. اغلب ما ماشين‌دار هستيم چون از نظر فرهنگي و قانونمداري، فقيريم. حتي مسائل مالي هم لطمه‌اي به ماشين داشتن‌مان نمي‌زند و ماشين‌داري و موتورداري بار اقتصادي سنگيني براي ما ندارد. مي‌گوييد نه؟ خب با هم روزي را تصور كنيم كه قوانين درست و درمان به سختي اجرا مي‌شوند، مو هم لاي درز اين اجرا نمي‌رود. مثلا هيچ خودروي بي‌‌كيفيتي توليد و فروخته نمي‌شود و در نتيجه ماشين‌ها خوب و گران هستند.

همه ماشين‌ها يكي دو سال بعد از توليد براي تردد در شهر بايد معاينه فني اصولي شود، نه الكي يا اينكه كسي ماشين را نديده معاينه فني را پست كند دم در خانه‌ات. اگر هم ماشين عيب و ايرادي داشته باشد حق عبور و مرور نداشته باشد. البته نگه‌داشتن ماشين و موتورسيكلت در شرايط استاندارد هم خرج دارد. ماشين‌ها بعد از 5سال فرسوده محسوب شوند و آدم بخواهد براي داشتن ماشين كم خرج، پول بيشتري بدهد و ماشين نو بخرد. پارك كردن كنار خيابان ممنوع ‌باشد و جريمه‌ رد كردن چراغ قرمز و لايي كشيدن و ساير تخلفات راهنمايي و رانندگي يك‌جوري شود كه به‌اصطلاح بهش بگويند «بازدارنده»، بنزين هم با كيفيت خوب و البته گران و آزاد در پمپ‌هاي بنزين موجود باشد و... آن‌وقت ببينيم با اين‌همه هزينه‌اي كه يك خودرو دارد، چند خانواده ايراني در سطحي از رفاه هستند كه يك خودرو داشته باشند. چه برسد به 3-2 تا خودرو براي موقعيت‌هاي مختلف.

اگر تمام اين قوانين به‌طور كامل اجرا شود، نداشتن خودرو نه‌تنها بد نيست كه خيلي هم خوب است. ما در شرايط ايده‌آل اجراي قوانين درست، نه‌تنها خودرو نداريم بلكه آلودگي هوا هم نداريم، سرطان و 10جور بيماري ناشي از آلودگي نداريم، ترافيك نداريم، اعصاب ملتهب از ترافيك سنگين هم نداريم، حمل‌ونقل عمومي ناكافي نداريم چون مجبور مي‌شويم به‌دليل ازدحام مسافر گسترش‌اش بدهيم. چون رانندگي نادرست نداريم، تصادف‌هاي زياد منجر به فوت و جرح نداريم، بي‌فرهنگي تابلو و خجالت‌آور نداريم....و در نهايت يك ثروت واقعي داريم. هم مادي و هم معنوي؛ و شهري كه مي‌شود در آن زند‌گي كرد.