گزارشجهانی سکونتگاههای انسان [فایل پیدیاف] که دوشنبه روز جهانی زیستگاه منتشر شد، نشان میدهد سیاستهای عادلانه و حکمرانی خوب در سطح محلی برای ایمن شدن شهرها ضروری است.
به گزارش آیپیاس نیوز، نیمی از جمعیت جهان در شهرها ساکن هستند و پیشبینی میشود تا سال 2030 این نسبت به دوسوم کل جمعیت افزایش یابد. این گزارش که عنوان آن "تقویت ایمنی و امینت شهری" است، خاطرنشان میکند شهرنشینی سریع چالشهای جدیدی ایجاد کرده است.
در این گزارش تصریح شده است بین سالهای 1980 و 2000، آمار تبهکاری با 30 درصد افزایش از 2300 مورد در هر 100 هزار نفر به 3000 مورد رسید. در نتیجه ترس به یکی از ویژگیهای زندگی در شهر تبدیل شده است.
نظرسنجیها در کشورهای توسعهیافته و در حال توسعه نشان میدهد بیش از نیمی از شهروندان از تبهکاری نگران هستند.
آنا تیباییوکا مدیر اجرایی اداره زیستگاه سازمان ملل گفت در خلال پنج سال گذشته، حدود 60 درصد از ساکنان شهرها در کشورهای در حال توسعه و در حال گذار قربانی تبهکاری شدهاند و این خلاف چنین تصوری است که ثروتمندان بیش از همه هدف تبهکاری قرار میگیرند.
وی یادآوری کرد برای آنکه شهری ایمن باشد، مردم باید در خانه احساس ایمنی کنند. اما یک سوم از جمعیت شهری را اخراج اجباری یا عدماطمینان از دوره اجاره تهدید میکند.
به این ترتیب ایمنی تقریباً یک میلیارد نفر که در زاغهها زندگی میکنند، تضعیف میشود. براساس این گزارش، با توجه به افزایش ارزش زمین در شهرها و رها شدن بازار مسکن در دست نیروهای بازار، دستکم سالیانه دو میلیون نفر از زاغههایشان اخراج میشوند.
گزارش یادشده حاکی از آن است که 98 درصد از 211 میلیون نفری که بین سالهای 1991 و 2001 بر اثر بلایای طبیعی آسیب دیدند، در کشورهای در حال توسعه بودند. از آنجایی که شمار بلایای طبیعی از سال 1975 چهار برابر و بلایای ناشی از اقدامات انسان 10 برابر شده است، شهرها نیز آماج این بلایا قرار گرفتهاند و در این میان فقرا بیش از سایرین آسیب دیدهاند، چون معمولاً در بخشهای آسیبپذیر شهر زندگی میکنند.
البته این گزارش سراسر ناامیدکننده نیست و به پیشرفتها نیز اشاره میکند. مثلاً در کوبا سامانه موفقیتآمیزی برای مقابله با بلایای طبیعی طراحی شده است که در مدرسه به بچهها در این باره آموزش میدهند. اداره زیستگاه سازمان ملل معتقد است آمیزهای از برنامهریزی، سیاست، طراحی و حکمرانی شهری میتواند به ایمن و امن شدن شهرها کمک کند.
مقامات محلی باید دمکراتیک و پاسخگو باشند. کاهش فقر باید محور این اقدامات قرار بگیرد.