به گزارش خبرگزاری رویترز پژوهشگران با اسکن‌کردن رشته‌های عصبی خارج شده از شبکیه در عقب چشم توانسته‌اند کوچک‌شدن مغز را که شاخص پیشرفت این بیماری است، اندازه بگیرند.
دکتر پیتر کالابرسی، رئیس مرکز اسکلروز متعدد (MS) در بالتیمور شیکاگو و سرپرست این تحقیق می‌گوید: "به نظر می‌رسد این کار شیوه‌ای عالی برای تحت نظر قرار دادن بیماری باشد."
تصور بر این است که ام‌اس ک بیماری خودایمنی باشد که در آن دستگاه ایمنی به اشتباه به چربی و پروتئین تشکیل دهنده غلاف میلین حفاظت‌کننده سلول‌های عصبی در مغز و نخاع حمله می‌کند.
علائم ام‌اس ممکن است شامل بیحسی یا ضعف در یک با چند عضو، از دست رفتن نسبی یا کامل بینایی، فلج، گز‌گز یا درد، لرزش یا اختلال تعادل باشد.
رشته‌های عصبی در چشم که نهایتا به عصب بینایی ختم می‌شوند، دارای این غلاف نیستند، بنابراین به پزشکان امکان می‌دهند که مستقیما عصب را مورد بررسی قرار دهند.
کالابرسی و همکارانش از یک تکنیک تصوبربرداری به نام "توموگرافی همدوسی نوری" - یک شیوه غیرتهاجمی که در ان امواج نورانی از لایه‌های شبکیه در عقب چشم بازتاب پیدا می‌کنند و تصاویری با وضوح بالا و سطح‌مقطعی به دست می‌دهند - استفاده کردند.
پژوهشگران این تکنیک را بر روی 40 بیمار مبتلا به ام‌اس استفاده کردند، و ضخامت عصب بینایی را در مراحل اولیه بیماری و معمولا قبل از ایجاد آسیب‌های مغری تحت تاثیر قرار می‌گیرد، اندازه‌گیری کردند.
آنها این اسکن‌ها را با اسکن‌های چشم 15 فرد سالم مقایسه کردند.سپس آنها این نتایج را با اسکن‌های مغزی به دست آمده با MRI که شیوه بسیار گرانتری است مورد مقایسه قرار دادند.
آنها همبستگی محکمی میان تغییرات یافت شده در اسکن‌های چشمی با تغییرات یافت شده در MRI یافتند.
این پژوهشگران می‌گویند اسکن‌های عصب بینایی می‌تواند به همراه اسکن‌های MRI مورد استفاده قرار گیرد و به پزشکان امکان دهد تا شیوه‌ای ارزان برای ردیابی مکررتر پیشرفت بیماری در اختیار بگذارد.
چنین اسکن‌هایی همچنین ممکن است راهی مفید برای آزمودن کارآیی داروهای تجربی طراحی‌شده برای محافظت اعصاب از حمله بیماری باشند.
در حال حاضر علاجی برای ام‌اس که بیش از 1 میلیون نفر در سراسر جهان به ام مبتلا هستند وجود ندارد. علائم این بیماری اغلب برای اولین بار در سنین بین 20 تا 40 سالگی بروز می‌کند.
