به گزارش هلث‌دی یک بررسی جدید به‌وسیله پژوهشگران بریتانیایی و نروژی نشان داد که والدینی که به‌اصطلاح «غذا دهندگان عاطفی» می‌توانند «غذا خوردن عاطفی» را ترغیب کنند که عادتی است با افزایش وزن و اختلالات خوردوخوراک ارتباط دارد.
کارشناسان می‌گویند یافته‌های این بررسی شواهد قوی‌تری دراین‌باره فراهم می‌کند که سبک‌های غذا دادن والدین به کودکان می‌تواند تأثیر عمده‌ای بر عادات غذا خوردن آنان و نوع رابطه‌شان با غذاها و نوشیدنی‌ها هنگام مواجهه با عواطفشان بگذارد.
به گفته این کارشناسان «غذا دادن عاطفی» به این معناست که والدین برای آرام کردن کودک برای مثال هنگام کج‌خلقی کردن او به دادن غذا و نوشیدنی متوسل می‌شوند.
سیلجی استینسبک، سرپرست این بررسی و همکارانش می‌گویند اتکای والدین بر دادن هله‌هوله‌ها، دسرها و غذاهای شیرین برای آرام کردن کودکان می‌تواند به پرخوری بینجامد و زمینه‌ساز مشکلات بعدی مانند پراشتهایی عصبی و غذا خوردن افراطی در آنان باشد.
استینسبک که استادیار روانشناسی در دانشگاه علوم و تکنولوژی نروژ در شهر تروندهایم است، دراین‌باره گفت: «هنگامی که غمگین باشید، علاقه‌ای به خوردن هویج نخواهید داشت.»
پژوهشگران عادات تغذیه و غذا خوردن بیش از ۸۰۰ کودک را از ۴ سالگی تحت نظر گرفتند. آنان این کودکان را در شش، هشت و ده‌سالگی چک کردند.
بر اساس پرسشنامه‌هایی که والدین پر کرده بودند، معلوم شد که حدود دوسوم این کودکان در همه سنین نشانه‌های غذا خوردن برای آرام کردن خودشان را بروز می‌دهند. همچنین این پژوهشگران دریافتند که کودکانی که با غذا خوردن آسان‌تر احساس آرامش می‌کردند، بیشتر به‌وسیله والدین برای این منظور تغذیه می‌شدند.»
استینسبک گفت: «غذا دادن عاطفی غذا خوردن عاطفی را افزایش می‌دهد و برعکس.»
این پژوهشگران روند دیگری را هم شناسایی کردند: کودکانی که در ۴ سالگی آسان‌تر خشمگین یا پریشان می‌شدند با احتمال بیشتری برای آرامش پیدا کردن غذا می‌خوردند و والدینشان برای این مقصود به آنان غذا می‌دادند.
کارشناسان می‌گویند راهی بهتری برای کنار آمدن با ناراحتی عاطفی کودکان وجود دارد. آنان به والدین توصیه می‌کنند به جای اینکه هنگامی خشم یا ناراحتی کودکان از غذا به‌عنوان وسیله‌ای برای پرت کردن حواس آنان استفاده کنند، باید به کودکان آموزش دهند که این عواطف تحمل کنند و راه‌هایی برای کنار آمدن با آن‌ها پیدا کنند. در چنین موارد برقراری انضباط مثبت و نترسیدن از گریه کودک او را در مسیر رشد طبیعی برای غلبه بر عواطفش قرار می‌دهد.
نظر شما