رشد تكنولوژي فرصتي ايجاد كرد كه دسترسي به اطلاعات بسيار راحت‌تر از گذشته باشد. خبري كه در گذشته بايد يك روز صبر مي‌كرديم تا در روزنامه از آن مطلع شويم حالا در چشم به‌هم‌زدني در تلفن‌هاي همراهمان قابل مطالعه است. اما آيا هر آنچه در فضاي مجازي منتشر مي‌شود، قابل اعتماد است؟
در يك روزنامه معتبر خبر و گزارش به شكلي حرفه‌اي دروازه‌باني مي‌شود و فيلتري به نام دبيرسرويس و يا سردبير وجود دارد و خبرنگار هم هنگام نگارش خبر، اصول و قاعده‌اي را رعايت مي‌كند تا در نهايت خروجي كار قابل اعتنا و اعتماد باشد. با پديده شهروند- خبرنگار ظاهرا ديگر نمي‌شود انتظار دروازه‌باني خبر را داشت. گويي تنها چيزي كه اهميت دارد سرعت است و البته جذابيت اما آيا هر خبري را به صرف جذابيت و بدون اطلاع از صحت و سقمش مي‌توان منتشر كرد؟
در اين فضا مي‌شود با آبروي افراد بازي كرد، زندگي خصوصي فلان هنرمند را به اكران عمومي درآورد و به‌سادگي دروغ گفت. نيمه پرليوان رويكرد اجتماعي و مسئولانه برخي شهروندان است كه از امكان تازه‌اي كه فراهم آمده در جهت اطلاع‌رساني هشدارهايي درست استفاده مي‌كنند و مديران را از برخي مشكلات موجود آگاه مي‌سازند. اين رويكرد را بايد مغتنم دانست. اما و هزار اما كه توليد محتواي مثبت در فضاي مجازي تحت‌الشعاع رفتار غيرمسئولانه برخي شهروندان قرار مي‌گيرد. متأسفانه در فضاي مجازي آب چنان گل‌آلود شده كه شخصا ترجيح مي‌دهم خيلي از آن بهره نگيرم و تنها در موارد معدودي سراغش بروم. به گمانم به‌شدت نيازمند آموختن فرهنگ استفاده از فضاي مجازي هستيم.
- نويسنده و كارگردان سينما
نظر شما