اين رويدادهاي تلخ در حالي به سرعت به سرخط رسانهها راه مييابند كه پذيرفتن بروز چنين جنايتهايي در ايران دشوار است. همين چند سال پيش وقتي پوران درخشنده با «هيس! دخترها فرياد نميزنند» پرده از يك آسيب اجتماعي عميق ولي پنهان برداشت، نگاههاي منفي بسياري درباره فيلم بروز يافت كه مبناي داستان را نه واقعيت كه نوعي سياهنمايي ميدانستند. حالا انگار شرايط متفاوت است و امثال درخشنده ثابت كردهاند از جامعه جلوترند. به بهانه پخش يكي از فيلمهاي قديمي اين فيلمساز قديمي از تلويزيون با او به گفتوگو نشستيم.
- خانم درخشنده پنجشنبهشب «رابطه» شما از شبكه آيفيلم روي آنتن رفت.
واقعا؟ من كه اطلاع نداشتم اما چشمم روشن.
- شما در فيلمهايتان ازجمله همين رابطه سراغ شخصيتهايي رفتيد كه زندگي واقعيشان هم پر از چالش بوده است. از سرنوشت قهرمانان آثارتان خبر داريد؟
بله. علي احمديفر كه در «بچههاي ابدي» نقش يك پسر مبتلا به سندروم داون را ايفا كرده بود، از ايران رفته و در رقابتهاي ورزشي بيماران سندروم داون حسابي موفق است. عطيه معصومي بازيگر «پرنده كوچك خوشبختي» 2دختر دارد و با همسرش در يكي از فروشگاههاي يك مجتمع تجاري در تهران مشغول كار است. عليرضا رضاييان هم كه در رابطه بازي كرده بود، يك پسر و يك دختر دارد و خدا را شكر هر دو شنوا هستند. خودش هم يك مغازه كوچك دوچرخهسازي دست و پا كرده و آنجا مشغول كار است.
- شما سالها پيش قرار بود درباره اين سه شخصيت يك فيلم بسازيد. درست است؟
بله. چند سالي هست كه ميخواهم مستندي به نام «اين سه نفر» بسازم اما فعلا پروژه مسكوت است. البته حتما اين مستند را خواهم ساخت؛ چون براي خودم خيلي اهميت دارد. من با اين بچهها زندگي كردهام، فيلم ساختهام و هرگز رهايشان نكردهام.
- خبرهاي بد قتل و تجاوز به كودكان را اين روزها دنبال ميكنيد؟
چه بايد گفت؟ وقتي من 5سال پيش درگير هيس! دخترها فرياد نميزنند بودم، هيچكس اين مسائل را جدي نميگرفت. خيليها سنگاندازي كردند و خيليها گفتند باب اين مباحث نبايد گشوده شود. مدام گفتند سياهنمايي و سياهنمايي اما متأسفانه امروز واقعيت تلخ و عريان پيش چشم همه ماست.
- با همه اين تفاسير از فيلم استقبال شد.
بله. مردم نشان دادند خيلي بهتر از مسئولان مشكلات را ميبينند و درگيرش هستند. خودشان هم جايزه فيلم را با استقبالشان دادند.
- «زير سقف دودي» را روي پرده داريد. هنوز درگير كار تازه نشدهايد؟
متأسفانه فيلم در شرايطي بسيار بد روي پرده رفت و افتتاحيه آن همزمان شد با حملههاي تروريستي تهران و آن شوك عجيب. الان هم متأسفانه با جابهجايي نوبتهاي نمايش و اختصاص ساعتهاي بد اوضاع فروش فيلم را تحتالشعاع قرار دادهاند. چه ميشود كرد؟ سينماي اجتماعي هميشه مورد بيمهري واقع شده است. اين روزها دارم با وضعيت موجود كنار ميآيم و كمكم ميخواهم خودم را براي پروژه بعدي آماده كنم.
نظر شما