هرچقدر میزان کلسترول خوب- (HDL) لیپوپروتئینی که کلسترول را از بافت ها خارج می کند- بیشتر باشد، خارج شدن چربی ها از جریان خون بیشتر بوده و خطر بیماری قلبی کاهش می یابد.
این تحقیقات در دانشگاه آکسفورد، روی 20 هزار داوطلب در گروه سنی 50 تا 80 سال انجام شد که در آن، علاوه بر افزایش میزان کلسترول خوب، از داروهای کم کننده کلسترول بد (LDL) نیز بهره بردند.
لازم به ذکر است که افراد شرکت کننده در این تحقیق همگی سابقه بیماری قلبی، سکته مغزی یا بیماری های عروقی را داشتند.ماده اصلی در داروی مورد استفاده، نیاسین(ویتامین ب3) است که ثابت شده کلسترول خوب را تا یک پنجم افزایش می دهد.
این در حالی است که مصرف این دارو، تری گلیسرید(نوع دیگری از چربی خون) را کاهش می دهد، ولی استفاده درازمدت از نیاسین در بیماران، دارای عوارض جانبی مثل التهاب و برافروختگی است و برای جلوگیری از این عوارض، نیاسین را با داروی دیگری موسوم به پروستاگلاندین D2 ترکیب می کنند که به کاهش عوارض کمک می کند.
اما در میان افرادی که در حال حاضر با بیماری های قلبی- عروقی درگیر هستند، حتی با وجود مصرف استاتین ها(عامل کاهنده یک سوم از سکته های قلبی یا مغزی به دلیل کاهش LDL یا افزایش HDL) خطر به قوت خود باقی می ماند و برای کاهش کلسترول بد، کار زیادی نمی توان کرد.این در حالی است که گروهی از محققان آمریکایی دریافته اند نوع خاصی از کلسترول خوب که در بدن اهالی یک روستای کوچک در ایتالیا کشف شده، می تواند رسوبات خطرناک را از سرخرگ های مسدود شده، بزداید.
در این آزمایشگاه، پزشکان نوعی از لیپوپروتئین با چگالی بالا(HDL) که به کلسترول خوب معروف است را به بیماران تزریق کردند.
نتایج نشان داد که این معالجه تنها طی چند هفته به کاهش رسوبات چربی در سرخرگ های این افراد منجر می شود.اچ دی ال به کار رفته در این مطالعه از نوع متفاوتی از این ماده است که در دهه 1980 در یک جامعه کوچک روستایی در شمال ایتالیا کشف شده بود.
