این حالت، علاوه بر اینکه میتواند هشداری برای ابتلای مادر به دیابت در آینده باشد، میتواند خطرهایی را برای نوزاد نیز به همراه داشته باشد. اما به تازگی محققان، به عارضهای جدید از این بیماری در فرزندان این مادران رسیدهاند و آن اینکه احتمال ابتلای آنها به دیابت در بزرگسالی، بیشتر از سایرین است.
به گزارش رویترز، مطالعه محققان دانشگاه کپنهاگ روی 600 فرد بزرگسال نشان داده که 21 درصد افرادی که به دیابت نوع 2 مبتلا شدهاند، مادرانی داشتهاند که در زمان بارداری آنها، دچار دیابت بارداری شدهاند. در بین افراد با مادران سالم، این میزان، تنها 4 درصد بوده که نشاندهنده تفاوت کاملا معنیداری است.
بهطور کلی، بالا رفتن برخی هورمونها در زمان بارداری، مانند لاکتوژن جفتی انسان و استروژن، موجب مقاومت سلولهای بدن به انسولین میشود. در این حالت، انسولین نمیتواند کار خودش را که وارد کردن قند از خون به داخل سلولها برای مصارف سوختوساز است، انجام بدهد و احتمال بالا رفتن قند خون، زیاد میشود.
گفته میشود مقاومت به انسولین، بهخصوص در اواخر بارداری، چیزی حدود 33 تا 50 درصد افزایش مییابد. عدهای از محققان عقیده دارند که این افزایش مقاومت به انسولین، که باعث کاهش مصرف قند توسط سلولهای بدن مادر و به موازات آن افزایش تولید انسولین در کبد او میشود، بهعلت نیاز افزایشیافته جنین به گلوکز، در 3 ماهه سوم است؛ زمانی که جنین در حداکثر شتاب رشد خود قرار دارد.
دیابت بارداری مشکل شایعی است و تنها در آمریکا، تخمین زده میشود 2 تا 5 درصد از کل بارداریها را درگیر خود کند. البته اگر سابقه خانوادگی و برخی مشکلات زمینهای مانند سن بالا و چاقی مادر را هم اضافه کنیم، این احتمال بالاتر میرود.
تنها یکی از عوارض دیابت بارداری، ابتلای مادر به دیابت عمومی نوع 2 است. زنان مبتلا به این بیماری، بسیار بیشتر از بیماران در حالت عادی، در معرض عوارض حاد دیابت هستند.
میتوان انتظار داشت که عوارض عروقی دیابت نیز در این زنان بیشتر و سریعتر پیشرفت کند؛ عوارضی همچون نارسایی کلیه و اختلالات چشمی (رتینوپاتی دیابتی). اینها همه غیراز عوارضی است که احتمالا در نوزاد این مادران رخ خواهد داد؛ عوارضی مانند عفونت داخل رحمی، تولد پیش از موعد، برخی ناهنجاریها و افزایش مایع رحمی.
کارشناسان توصیه میکنند همه زنان در هفته 24 تا 26 بارداری، برای انجام آزمایش تحمل گلوکز، GTT، به مراکز بهداشتی و درمانی مراجعه کنند.