به گزارش رویترز، این نتیجه مطالعاتی است که در دانشگاه هلسینکی، بخش جامعه‌شناسی، انجام شده است.
به گفته محققان مجری این مطالعه، ۲ توجیه متفاوت برای این موضوع وجود دارد؛ اول اینکه فرد بدون همسرش قادر نیست امور روزمره‌اش را از قبیل خرید کردن، نظافت و مانند آن انجام دهد ،بنابراین برای بهره‌مندی از امکانات خانه سالمندان و آسایشگاه، در این مراکز نگهداری می‌شود.
اما توجیه دوم این است که روحیه فرد همسر از دست داده، به‌خصوص در دوران سالمندی، پایین‌تر از سایر هم‌سن‌وسال‌هایش است و به همین علت احتمال ابتلای او به مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب، همچنین اختلال در خواب، بی‌اشتهایی و... بیشتر است؛ به همین دلیل نیاز پیدا می‌کند که به چنین مراکزی مراجعه کند.
