همشهری آنلاین_ رابعه تیموری: در عهد ناصری ایستگاه ماشین دودی را «گار ماشین» می‌نامیدند و خیابان ری، به همین نام شهرت پیدا کرده بود. «گار» اصطلاحی فرانسوی به معنی ایستگاه است که در گویش عامیانه اهالی شهرری گاهی «گارد ماشین» نامیده می‌شد. ماشین دودی در واقع ترنی بود که به دلیل تولید دود زیاد به ماشین دودی معروف شده بود. این ترن را که باید نخستین جرقه‌های صنعت در ایران دانست، تنها قطار خط آهن طهران به شهرری بود که فقط برای جابه‌جایی مسافران استفاده می‌شد. امتیاز ساخت این خط آهن را مهندسی فرانسوی به نام «موسیو بواتال» از ناصرالدین شاه قاجار گرفت. در آن زمان روزانه حدود300هزار نفر به زیارت حرم حضرت عبدالعظیم(ع) می‌رفتند و این حجم قابل توجه مسافران ری، بوتاوال را به فکر ساخت راه‌آهن تهران‌ـ شاه عبدالعظیم(ع) انداخت. نقطه ابتدای این خط نزدیک خیابان خراسان و نقطه انتهای آن نزدیک بقعه حضرت شاه عبدالعظیم(ع) بود. مبدأ و مقصد این ترن، (ایستگاه)ماشین دودی بود. بعدها در گار خیابان خراسان عمارتی مرتفع ساخته و گار خیابان ری به بوستان کوثر تبدیل شد.
بوستان کوثر که امروزه از مراکز فرهنگی و تفریحی خیابان ری به شمارمی آید، در گذشته‌های دور ایستگاه ماشین دودی بوده است.
کد خبر 539394
نظر شما