همشهری آنلاین ـ رضا نیکنام: در کتاب «جامجهانی در جوادیه»، جوادیه یک محله خوب و دوستداشتنی را در ذهن مخاطبان تداعی میکند. با برگزاری مسابقه فوتبال محلی، رفاقت و دوستی بچهها به اوج خود میرسد و مابقی اتفاقها. «داود امیریان» میگوید:«در این کتاب تصویر ذهنی از محله قدیم و جدید ساختم. داستان درست از وقت ساختن پل جوادیه شروع میشود، اما پل در فضای قصه من به محله آسیب نمیزند، در حالی که در واقعیت محله را بنبست کرد. حال و هوای محله جوادیه مانند قدیمها نیست و این محله زیر سایه سنگین پل جدید، احوال قدیم خود را از دست داده است.»
وی در کتابش به نام برخی افرادی هم که در قدیم در محله جوادیه ساکن بودهاند، اشاره کرده است. او در اینباره میگوید: «برخی از شخصیتهای کتاب را از دوستان همان دورهام الهام گرفتهام، مثل «حمید برتیفوکس» که عشق فوتبال و مربیگری بود. آدم سبزه و موفرفری که به او میگفتیم حمید ببعی!»
امیریان درباره قصه کتابش میگوید: «کتاب جامجهانی در جوادیه، داستان چند نوجوان پایین شهری است که به دنبال یک جای مناسب برای فوتبالهای تابستانشان میگردند که از قضا با الکس پسر سفیر کانادا در ایران آشنا میشوند وسیاوش که شخصیت اصلی داستان است، به "الکس" فارسی یاد میدهد.»
بعد از اینکه "الکس" متوجه میشود "سیاوش" پیگیر برگزاری یک مسابقه محلی فوتبال است، با فرزندان کارمندانی که در سفارت کانادا مشغول به کار هستند صحبت میکند تا آنها هم در این مسابقات شرکت کنند. ولی این تازه شروع کار است با پیچیدن خبر مسابقه، تیمهایی از برزیل، چین، آرژانتین، ژاپن، سوییس، ابتالیا، اسپانیا و... هم پا به میدان میگذارند. بچههای کوچه مروی که عرب هستند و بچههای کارگر اهل افغانستان نیز در این مسابقه شرکت میکنند و به اینترتیب "جامجهانی در جوادیه" شکل میگیرد.
شاید فکر کنید داستان این کتاب به نحوی جلو میرود که تیم بچههای جوادیه برنده مسابقه شوند، اما اینطور نیست. در این بچهها کمک میکنند تا تیم بچههای مهاجر افغانستانی اول شوند. امیریان در اینباره میگوید: «این ادای دین من بود به آنها. باید برای زندگی به خارج از کشور بروید تا غم غربت را درک کنید. اگر شغلت کارگری باشد، این غربت و دلتنگی هم بیشتر میشود. البته انصافاً رفتار ایرانیها با مهاجران افغانستانی خوب است، ولی در این کتاب خیلی با افغانستانیها همدردی شده است.»
سبک نگارش کتاب "جامجهانی در جوادیه" بسیار ساده و صمیمی بوده و دل مشغولی و تفریحات چند نوجوان ساده دل را به خوبی به تصویر میکشد. کتاب از طریق جام دوستی و عملکرد بیآلایش این نوجوانان، پیام صلحی را ابراز داشته که زمینه اصلی داستان را شکل میدهد. داود امیریان، در این اثر سعی کرده تا شخصیتپردازی و ساختار داستان را تا حد امکان نزدیک به فرهنگ ایرانی خلق کند و با فضایی مفرح، داستانی آموزنده را به خوانندگان منتقل کند. این کتاب برای گروه سنی نوجوان به نگارش درآمده و تاکنون چندین بار تجدید چاپ شده است. ایام تعطیلات نوروزی فرصت خوبی است تا بخشی از زمان فراغتمان را به خواندن کتاب اختصاص دهیم.
نظر شما