دومی: اما مؤسسه تایمز تنها 400 دانشگاه اول برتر دنیا را با رتبه‌بندی مشخص و شماره‌گذاری تعیین کرده.
اولی: خوب آره. ولی مدیرکل سابق امور پژوهشی دانشگاه تهران گفته دانشگاه‌های دارای رتبه 401 تا 500 و 500 به بالا به‌دلیل کافی نبودن اطلاعات ارسالی در ارزیابی برای رتبه‌بندی مشخص، در بین رتبه‌های زیر 400 قرار نگرفته‌اند.
دومی: آهان. اونوقت نفرموده‌اند که چرا اطلاعات دانشگاه‌های ما کامل نبوده؟
اولی: چرا. دکتر نیاسری گفته ارائه 2 آمار جداگانه از سوی وزارت علوم و دانشگاه تهران به مؤسسه تایمز باعث شده که دانشگاه تهران در جایگاهی پایین‌تر از پیش‌بینی باشد.
دومی: پس حتما دکتر ، حسابی از وزارت علوم شاکی است.
اولی: آره. ولی این تنها دلیلش نیست. دکتر از اینکه نقش مقالات ISI در آیین‌نامه ارتقای اعضای هیات علمی ایران کمرنگ دیده شده، هم شاکی است .
دومی: حالا مگر نقش ISI کمرنگ شده؟
اولی: آره دیگه. مگر نمی‌دانی که وزیر علوم گفته هیات ممیزه حق ندارند بر نمایه‌سازی مقالات استادان در ISI تاکید کنند؟
دومی: این یکی را که دیگر خودت را هم بکشی باور نمی‌کنم. مگر دکتر زاهدی همین چند هفته پیش در جواب محکم خود به نامه 109 استاد دانشگاه که وضعیت علمی کشور را نامناسب خوانده بودند، به همین آمار استناد نکردند؟
اولی: خوب چرا. ولی حالا ما ISC را داریم که در توسعه علمی ما بسیار مهم است.
دومی: یعنی حالا اگر یک استاد در یک مجله معتبر جهانی و انگلیسی زبان مقاله‌ای چاپ کند، ارزش کارش کمتر از استادی است که در یک مجله فارسی مقاله چاپ می‌کند؟
اولی: تو مثل اینکه کلا از مرحله پرتی. وقتی معاون علمی و فناوری رئیس‌جمهور می‌گوید باید زبان فارسی به زبان علمی مورد نیاز دانشمندان جهان تبدیل شود، معلوم است که طبق فرمایش دکتر زاهدی در آیین‌نامه ارتقای اعضای هیات علمی، هیات ممیزه حق ندارند بر روی نمایه‌سازی مقالات در ISI تاکید داشته باشند و تاکید آنها باید بر روی نمایه‌سازی در ISC باشد.
دومی: هاهاها
اولی: چرا می‌خندی؟
دومی: یاد صحبت‌های سال قبل دکتر داوری اردکانی رئیس فرهنگستان علوم افتادم:« گفته‌اند اگر هر یک از اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها یک مقاله در ISI داشته باشند ایران در عداد 10 کشور برتر علمی جهان قرار می‌گیرد.
من وقتی این را شنیدم گفتم چرا نوشتن 2 مقاله را پیشنهاد نکنیم تا یکی از 5 کشور صاحب علم باشیم؟
این ظاهراً تدبیر خوبی است ولی بهتر آن است که عجالتاً آن را مخفی بداریم زیرا اگر کشورهایی که در ردیف‌های بالاتر از ما قرار دارند مثل ما متوجه شوند که با ثبت مقاله بیشتر در فهرست ISI علم‌شان ترقی می‌کند، شاید به هریک از پژوهندگان و دانشمندان‌شان تکلیف کنند که هریک 2 مقاله بنویسند. در آن صورت این خطر وجود دارد که ما رتبه فعلی را هم از دست بدهیم! »
اولی: که چی؟
دومی: خوب حالا دیگر نباید از رو شدن دستمان پیش کشور‌های صاحب علم بترسیم.
چون ما مقاله‌هایمان را به زبان فارسی و در ISC ثبت می‌کنیم و تا وقتی که آنها فارسی یاد بگیرند و فارسی، زبان علمی دانشمندان جهان شود، ما برترین کشور علمی دنیا شده‌ایم.
