همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: سال های آغازین دهه ۳۰، سپهبد گیلانشاه فرمانده نیروی هوایی ارتش پس از توافق با وثوق الدوله که مالک بخش اعظمی از اراضی شرق تهران بود، زمین‌های حوالی خیابان ۳۰ متری نیروی هوایی فعلی را به صورت اقساطی در اختیار کارکنان ارتش قرار داد. محدوده خانه سازی ارتشی‌ها اما تا میدان لوزی فعلی ادامه پیدا کرد و زمین‌های شرق خیابان ۳۰ متری به مردم عادی فروخته شد.
در همین زمان و درست در مرکز زمین‌های بایر این محدوده، میدانی ساخته شد که نمادش آن روزها یک آبنمای کوچک بود. ساکنان نخست این محله، نام «مهر» را برای آن فلکه انتخاب کردند؛ نامی که کمتر کسی از اهالی این روزهای محله حافظیه با آن آشنایی دارد. چرا که در دهه شصت ۶۰ و توسعه ساخت و سازها، اسمی روی میدان خاطره انگیز محله شان قرار گرفت که حتی امروز هم با وجود تغییر شکل جزء در ظاهر میدان، تغییر نکرده است.
در حقیقت پس از افزایش جمعیت محله و ساخت خانه‌های بلند مرتبه در اطراف میدان بود که نام میدان از مهر به لوزی تغییر کرد. چون همسایه‌ها میدان را از روی پشت بام به شکل لوزی می‌دیدند. نامی که با وجود اصطلاح هندسی میدان در سال‌های بعد و تغییر شکل آن به بیضی، هنوز هم از زبان اهالی شنیده می‌شود.
نظر شما