به گزارش همشهری آنلاین، اصطلاحات تخصصیای که معانی جالبی دارند. امسال سال خروس است و از آنجاکه شرطبندی و جنگ انداختن این حیوان در بعضی از شهرها به شکل پنهانی و غیرقانونی انجام میشود، گزارشی تهیه کردهایم از نحوهی جنگ، قیمت خروسها، مقداری که روی آنها شرطبندی میشود و... جنگ بیرحمانهی خروسها غمانگیز است. این حیوانهای کوچک و معصوم معمولا در جنگی که انسانها راه میاندازند و سرش شرط میبندند کشته میشوند و معمولا به میدان دوم نمیرسند.
سرفراز آقا اهل زاهدان است، ۳۲ سال دارد، شغلش پرورش جوجههای جنگی است و معمولا حیاط خانهاش را برای جنگ خروسها به صاحبان آنها اجاره میدهد و شریک این جدال عجیب و غمگین میشود. بعد از به تصویر کشیدن جنگ خروسها و اتفاقاتی که در میدان میافتد، به سوالات ما در خصوص جنگ گلادیاتورهای کوچک پاسخ میدهد. قبل از شروع جنگ همه جا ساکت است. تماشاچیانی که خیلیهایشان روی خروسهای جنگجو شرط بستهاند روی پنجههایشان کنار زمین خاکی نشستهاند و چشم دوختهاند به خروسی که قرار است با به خطر انداختن جان خودش برای آنها چند صدهزار تومانی کسب درآمد کند.
از آنجا که خروسها برعکس سگها و گاوها که جنگشان پر خطر است و امکان دارد به انسانها کشیده شود، جنگ پرخطری ندارند و فقط به خودشان آسیب میزنند، تماشاچیانی که برای دیدن مسابقهی خروسها آمدهاند خیلی بیشتر از علاقهمندان به ورزاجنگ هستند، تماشاچیان همگی موبایل به دست، خودشان را برای تماشای مبارزهی خروسها آماده کردهاند.
برعکس مردم که روی زمینهای خاکی نشستهاند، دو تخته فرش کهنه برای مبارزان کوچک تدارک دیده شده چون این جدال طولانی روی خاک و سنگریزه برای حیوانی مانند خروس با جثهی ریز و پاهای آسیبپذیری که دارد امکانپذیر نیست. «گلادیاتورهای کوچک» که مدتها برای این مسابقه آموزش دیده و تمرین کردهاند برای وارد شدن به رینگ مسابقه آماده میشوند. یکی از خروسها نژاد «تاج میل» است و آن یکی «تاج تبر».
آنها قبل از ورود به میدان، سینهشان را جلو میدهند، پرهایشان را به اصطلاح باد میکنند و مانند کسی که چند دوره قهرمانی المپیک دارد وارد رینگ مسابقه میشوند. در این مبارزه، خروسها تنها نیستند، صاحبانشان بعد از آنها وارد میدان میشوند تا اگر مبارزه به جاهای باریک کشیده شد مداخله کنند و جان حیوان را نجات دهند. البته خیلی وقتها آنها رضایت نمیدهند و میگذارند حیوان تا حد مرگ بجنگد.
اولین کاری که خروسها برای شروع جنگ انجام میدهند «منقار» به «منقار» شدن است. انگار این کار نشان دادن زور به حریف و محک زدن میزان قدرت اوست. چشم توی چشم شدن خروسها که تمام شد آنها شروع میکنند به نوک زدن به بال و پر هم. کسانی که برای دیدن جنگ آمدهاند لحظهای دست از تشویق برنمیدارند و در دل صاحبان خروسها بلوایی به پاست که نکند خروسشان که مدت زیادی صرف پرورشش کردهاند در این میدان از بین برود. با اطلاع از جزئیات این جدال بیرحمانه متوجه میشوم بال، منقار و پاهای عضلانی، اعضای مهم بدن این موجودات هستند که در جنگ، پیروزی یا شکست خروس را مشخص میکنند.
خروسها با منقارشان محکم به سر و صورت هم ضربه میزنند، تاج میل، گردن لاری نژاد تاج تبر را میگیرد و او را به سمت زمین خاکی هل میدهد و چند ثانیه در آن حالت نگهش میدارد تا حسابی تحت فشار قرار بگیرد و انجام بقیهی مبارزه برایش سخت شود.
جدال بیرحمانه
بعد از استراحت چند دقیقهای برای آبگیری و رفع خستگی، مبارزه دوباره شروع میشود و انگار از آسمان، بارانی از پر به زمین میبارد. با هر پری که روی هوا میرقصد صدای نالهی خروس به گوش میرسد. تمام سعی تاج تبر این است که انتقام آن حرکت را از تاج میل بگیرد. «بدقهر» بودن جزو خصوصیات تاج تبر است یعنی او تا کاری را تلافی نکند راحت نمینشیند و این خصیصه هر بار در میدان جنگ، صاحب او را خوشحال میکند.
«تاج تبر» تمام توانش را به کار میگیرد تا حریفش را از ناحیهی چشم و سر به شدت مجروح کند. در این لحظات که این دو درگیر جدال با هم هستند، تماشاچیان که برای شرطبندی یا به قول خودشان گروبندی، پول وسط گذاشتهاند یک لحظه چشم از میدان برنمیدارند تا مبادا هیجان این مبارزه را از دست بدهند. بعد از ۲۰ دقیقه مبارزه، خصلت «بدقهری» تاج تبر به کمکش میآید و باعث میشود او برنده شود و بلایی را که تاج میل در ابتدای کار سرش آورد تلافی کند.
شرط بر سر نفس حیوان
بعد از جمع شدن بساط مسابقه و رد و بدل شدن شرطهایی که تماشاچیان بستهاند، سرافراز وقت پیدا میکند تا در کنار خروسهایی که برای جنگ پرورش داده میشوند با من صحبت کند. اولین چیزی که دوست دارم بدانم شرطبندیهای عجیبی است که روی جنگ این حیوان انجام میشود. سرفراز در این خصوص میگوید: «هر قدر خروس در میدانهای مختلف برنده شده باشد شرطی که روی آن بسته میشود بالاتر میرود و گاهی ممکن است روی خروس حتی شرط پنج میلیون تومانی هم ببندند.
مردم بیشتر برای سرگرمی این کار را انجام میدهند و در کنار آن پولی هم به جیب میزنند، شرطبندی در بازی خروسها اینطور نیست که ابتدای مسابقه رقمی اعلام شود و تا انتها نتوانند آن را تغییر دهند. زمانی که خروسها در حال جنگیدن هستند، کسانی که دور رینگ مسابقه نشستهاند با توجه به مدل جنگیدن خروسها، رقمهایی که شرط بستهاند را بالا و پایین میبرند. جالب است بدانید در جنگ خروسها اگر دو خروس با هم مساوی کنند و صاحبانشان به مساوی رضایت دهند کسانی که شرطبندی کردهاند باید یک چهارم از مبلغ توافقیشان را پرداخت کنند که به این مقدار شرطبندی «چارک دادن» میگویند.»
ظلم به خروسها
شنیدهام بعضی از کسانی که جنگ خروس راه میاندازند، به این حیوان خون میدهند تا بهتر بجنگد، سرفراز در این مورد میگوید: «بعضی از کسانی که خروسهای لاری جنگی دارند، به آنها خون میدهند و در قفسهای تاریک حبسشان میکنند تا جنگجوتر و عصبیتر شوند. این خروسها زمانی که به میدان میروند به شکل کاملا عصبی شروع میکنند به جنگیدن و در اصل به قصد کشتن حریفشان راهی میدان میشوند. البته ما این کار را انجام نمیدهیم و خروسها را با ورزش کردن و تمرینات فشرده برای جنگ آماده میکنیم. یک خروس عصبی شاید دوبار در میدان برنده شود، اما نمیشود خیلی روی آن حساب کرد اما خروس ورزیده میتواند نقطهی امنی برای صاحبش باشد.»
خارهای تیز
نگهداری مرغ و خروس در شرایط نامناسب ظالمانه است، حالا شما فکرش را بکنید قرار است این موجودات را وارد جنگی کنند که احتمالا مرگ انتظارشان را میکشد. در آگهیهایی که برای فروش خروسهای لاری منتشر میکنند اولین چیزی که روی آن تاکید دارند شگردهای خاص حیوان است.
اگر خروسی شگرد خاص و نتیجهداری برای جنگ کردن داشته باشد قیمت بالاتری خواهد داشت. یکی از شگردهای جنگی مهم برای کسانی که بین خروسها جنگ برگزار میکنند شگرد جنگی خار زدن است. خروس در این شگرد با استفاده از خاری که به پایش میبندند، باید حریفش را حسابی زخمی کند و اگر این شگرد را به خوبی یادگرفته باشد، قیمتش بالاتر میرود. این خار یک شیء فلزی تیز است که معمولا با نخهای محکم، چسب یا قیر به پای حیوان بسته میشود تا بتواند ضربات محکمی به پای حریفش وارد و او را از میدان به در کند. استفاده از این ترفند کار را برای طرف مقابل سخت میکند و جراحتهای زیاد به خروس وارد میکند.
خروسهایی که چند جنگ را بردهاند، بین خروسبازها مشهور هستند و نوکهای قوی و تیزی دارند، معمولا قیمتشان بالاتر است. از نظر جثه هم اگر خروس قد و هیکل متوسط داشته باشد، قیمتش نسبت به خروس بلندتر و چاقتر بیشتر است. معمولا به این خروسها ششدانگ میگویند. این خروسها که جثهشان متوسط است برای اینکه حریفشان را به خاک بیندازند قدرت مانور بیشتری دارند.
ساق و پاشنهی پای خروسها هم در قیمتگذاری آنها نقش بسیار مهمی دارد، خروسی که ساقهایش عضلانی و سبز رنگ است و زیر پایش میخچه یا میخک ندارد قطعا خروس گرانتری است. البته به منقار هم توجه زیادی میشود خروسهایی که منقار جمع و جورتری دارند معمولا در جنگ بهتر عمل میکنند و معمولا برندهی میدان هستند.»
جنگ در زمستان
ورزاجنگ یا همان جنگ گاوها که در شمارههای قبل دربارهی آن گزارش نوشتم، معمولا در بهار و تابستان انجام میشود و زمستانها خبری از مسابقه و جنگ نیست اما دربارهی خروسها همه چیز فرق میکند. از آنجاکه این پرندگان تابستانها پر ریزی دارند معمولا به جنگ نمیروند و دورهی اصلی جنگ آنها زمستان است؛ زمانی که پرهایشان درآمده و آمادهی نبرد هستند.
تمرینهای سخت و نفسگیر
صاحبان خروسها برای آنکه آنها در جنگ پیروز شوند، به این حیوان بسیار سخت میگیرند و رسیدن به بدن عضلانی و آمادگی برای انجام شگردهای مختلف باعث میشود این پرندگان مانند ورزشکاران حرفهای مدام در حال تمرین باشند. بعضی از پرورش دهندگان برای اینکه خروسشان به خوبی ورزیده شود برایش تردمیلهای مخصوصی تهیه میکنند تا خروس روزانه در چند نوبت پنج دقیقهای روی آن بدود و بدنش را بسازد. اما ماجرای بدنسازی این حیوانات به همینجا ختم نمیشود: «ماساژ دادن روزانهی حیوان جزو برنامهی ورزشی اوست. برای اینکه ساق پا و بال حیوان ورزیده شود، هر روز آن را با روغنهای گیاهی مانند روغن نارگیل و زیتون ماساژ میدهم و شبهای قبل از مسابقه برای حیوان معجونی آماده میکنم تا به او قدرت بدهد. برای همین قیمت خروسهای جنگی، چندین برابر خروسهای دیگر است.»
مرگ در نبرد خروسها واژهی بسیار نزدیک و قابل لمسی است. زمانی که حریف شروع به نوک زدن و خارزدن میکند، اگر جثهی طرف مقابلش کوچک باشد، شاید در همان دقایق اول از نفس بیفتد: «معمولا خروسها زمانی که شروع به جنگ میکنند تا چند دقیقه جلوی هم دوام میآورند و بعد از آن مشخص میشود کدامیک برندهی میدان هستند. در آن وضعیت اگر صاحب حیوان رضایت بدهد، جنگ به نفع حریف به پایان میرسد، اما اگر این کار را نکند، ممکن است خروس در جنگ کشته شود.»
ما پرورش دهنده نیستیم
«خروسهای لاری اصیل ایران، یک ویژگی بارز دارند. جنگندگی صفت اصلیشان است و هر کسی دنبال جنگ خروسها باشد حتما خروسی از نژاد لاری انتخاب میکند.»
سرفراز با این توضیحات وارد حوزهی پرورش خاص خروسهای لاری میشود: «افرادی که خروسها را برای جنگ پرورش میدهند پرورشدهندگان حرفهای نیستند. ما تنها به پرورش خروس برای جنگ مشغول هستیم. طرفداران جنگ خروسها معمولا در شهرهایی مانند اهواز، لرستان، گیلان، کرمانشاه و... بیشتر هستند.» اما این افراد را نباید در حیطهی کسانی قرار داد که به شکل قانونی و همراه با مجوزها در حال پرورش خروس هستند.
یکی از نکات عجیب دیگر که در این جنگ به چشم میخورد رقمهای نجومی است که طرفداران جنگ خروس برای خرید این حیوان پرداخت میکنند: «خروسهای بالغ که به جنگ رفتهاند معمولا قیمتشان از ۵۰۰هزار تومان شروع میشود و به چند میلیون هم میرسد. قیمتی که روی یک خروس گذاشته میشود بر اساس ظاهر مناسب و موفقیتهایی است که در جنگ کسب کرده است. »
پلیس در کمین ماست
قبل از پیدا کردن آقا سرفراز، با ادمین یکی از گروههای بزرگ فروش خروسهای لاری صحبت کردم و زمانی که پیشنهاد مصاحبه را دریافت کرد، جواب منفی داد و گفت «پلیس این روزها روی ما خیلی زوم کرده، ما مصاحبه نمیکنیم. مدت زیادی است که جنگهای ما معمولا با دخالت پلیس به پایان میرسند یا حتی انجام نمیشوند.»
اما سرفراز واهمهای از دادن اطلاعات دربارهی جنگ خروسها ندارد: «این کار، سرگرمی عدهی خاصی است که آن را به شکل کاملا پنهانی انجام میدهند. چون این حیوانها کوچک هستند ممکن است در حیاط خانه هم جنگ برگزار شود.»
سرفراز انگار که مربی تیم خروسهای جنگجو باشد شروع میکند به صحبت کردن دربارهی اینکه چطور این جوجهها را برای جنگ آماده میکنند و واقعا عجیب و گیجکننده است چطور آدمها اینقدر وقت و پول را صرف جنگ حیوانات کوچک میکنند: «معمولا افرادی مانند من وقت زیادی صرف خروسشان میکنند. اگر تغذیهی آنها به خوبی انجام نشود خروس، قدرت لازم برای جنگندگی را پیدا نمیکند. خروسها زمانی که به هفت ماهگی میرسند میتوانند در میدانهای جنگ حاضر شوند و عمر مفیدشان معمولا بین دو تا سه سال و نیم است. خروسهایی که قرار است در آینده به جنگ بروند معمولا جدا از خروسهای دیگر نگهداری میشوند، غذایشان فرق دارد و باید تمرینات متعددی انجام بدهند تا برای جنگ ورزیده شوند.»
نظر شما