همشهری آنلاین، شقایق عرفی‌نژاد: «دل لرزه» کاری است از یک گروه یزدی که پیش از این هم آن را در همان شهر روی صحنه برده‌اند. «مجتبی لاله‌زاری» این کار را با متنی از سیدعلی موسویان کار کرده و امیدوار است در مدت اجرا با تمام محدودیت‌هایی که در تبلیغ وجود دارد، بتواند تماشاگران زیادی داشته باشد. با او در باره این نمایش صحبت کردیم:
از اولین اجرایتان بگویید. چطور تجربه ای بود؟
تجربه خوبی بود. اولین اجرایمان بود و محمدحسین لطیفی، حسین مسافرآستانه، کورش زارعی و زارع اشک زری، تهیه کننده سینما، حضور داشتند. اجرای خوبی داشتیم و تماشاگران هم به نظر راضی بودند. علاوه بر هنرمندان، تماشاگر عام هم داشتیم و سالن پر بود.
چرا این متن را انتخاب کردید؟
اصلا انتخابی در کار نبود. من با سیدعلی موسویان رفاقت دیرینه دارم و نمایشنامه آقادلبر او را که یک کمدی بود، در یزد روی صحنه برده بودم. یک شب در خرداد ماه گذشته که سیدعلی موسویان برای تماشای کار به یزد آمد، حادثه قطار مشهد-یزد اتفاق افتاد که در آن چهل نفر از هموطنانمان جانشان را از دست دادند. همان زمان ایده نوشتن این متن به ذهن آقای موسویان آمد. متن را برای ما در سی روز نوشت و همان ۵ ماه پیش در یزد آن را اجرا کردیم و به عنوان نمایش برگزیده استانی به جشنواره فجر معرفی شد، اما نتوانستیم در فجر حضور داشته باشیم و حالا در تئاترشهر آن را روی صحنه برده‌ایم. این اتفاق هم برای اولین بار افتاده که از استان ما یک گروه در تئاترشهر داشته باشد.
از روند تمرین‌ها بگویید.
این کار را ۲ ماه با سیدمرتضی فخرموسوی، سعید خیبری، امین دلپذیر و طاهره هنزایی تمرین کردیم. خودم هم بازی می‌کنم. وقتی در یزد اجرا رفتیم خیلی استقبال خوبی از کار شد. چون یک کار دلی است. به عقیده من هر کس که تئاتر کار می‌کند، هر چند سال یک بار خیلی خوب در رزومه دارد. این کار برای من همان کار است. انگار همه چیز دست به دست هم داد که کار شکل بگیرد.
چطور شد که خودتان هم در کار بازی کردید؟
راستش بازیگر پیدا نکردم و مجبور شدم خودم بازی کنم! اصلا هم راضی نیستم. دیشب وسط بازی متوجه شدم یکی از نورهایمان سوخت و کاملا به هم ریختم. نمی‌توانم تمرکزم را صددرصد روی بازی بگذارم. چون باید حواسم به همه جا باشد. به همین دلیل می‌گویم ای کاش خودم بازی نمی‌کردم.
پیش‌بینی‌تان از بقیه اجراها و استقبال مخاطب چیست؟ با توجه به این که به دلیل محدودیت‌های اینترنت نمی‌توانید در فضای مجازی تبلیغات چندانی داشته باشید.
از نظر تبلیغات به شدت مشکل داریم. وقتی می‌خواهیم در فضای مجازی، مثلا ایسنتاگرام، کار را تبلیغ کنیم، به شدت با مشکل فیلتر مواجه هستیم. مدام باید فیلترشکن عوض کنیم. طوری که در هفته مثلا سه فیلترشکن مختلف عوض می‌کنیم تا بتوانیم یک تبلیغ داشته باشیم. به خصوص که از یزد آمده‌ایم و دنبال‌کنندگان صفحه‌های ما همه در یزد هستند. باید از دوستان تهرانی خواهش کنیم که کار را در صفحه‌های خودشان تبلیغ کنند که این هم به دلیل فیلتر مشکل است. با این حال دیشب استقبال از کار خوب بود و امیدوارم ادامه داشته باشد. به هر حال امیدوارم حمایت بیشتری از تئاتر صورت بگیرد. ما به دلیل این که تهیه‌کننده کار سازمان فرهنگی هنری شهرداری یزد است و از طریق همین سازمان توانستیم در تهران اسکان بگیریم و کار را روی صحنه ببریم. اگر این حمایت نبود، محال بود این اتفاق بیفتد. امیدوارم شرایط برای همه بچه‌های تئاتر شهرستان‌ها مهیا شود که بتوانند اجرا در تئاترشهر را تجربه کنند.
نظر شما