به گزارش همشهری آنلاین، فرمان مشروطه را که مظفرالدین شاه در سال ۱۲۸۵ خورشیدی صادر کرد، چراغ سبز دربار برای تشکیل مجلس شورای ملی بود. مجلس شورای ملی ایران در ۱۴ مهر ۱۲۸۵ به عنوان یکی از نخستین پارلمان‌های غیراروپایی آغاز به کار کرد و از همان موقع بود که نمایندگان به وکالت از مردم مجوزهای قانونی برای اداره امور مملکت را صادر کردند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
میرزاحسین‌خان مشیرالدوله در زمره ملاکان و ثروتمندان مشهور تهران در دوره قاجار بود. از سیاستمدار قابلی هم به حساب می آمد و سال‌ها سفیر و نماینده ایران در تفلیس و استانبول بود که در نهایت به مقام نخست‌وزیری هم رسید. او بزرگترین مسجد و مدرسه سپهسالار تهران را که جزء بزرگترین بناهای پایتخت محسوب می شد بنا کرد و از آنجا که ورثه‌ای نداشت، بخشی از املاکش را به دولت ایران هدیه داد. یکی از ملک‌های اهدایی میرزاحسین‌خان مشیرالدوله، زمینی بود که ساختمان مجلس شورای ملی در آن ساخته شد.
داستان از این قرار است که وقتی مجلس شورای ملی تأسیس شد، نمایندگان در اقدامی نمادین، زمین‌های میرزاحسین‌خان سپهسالار را که بعد از فوتش ورثه‌ای نداشت به مجلس واگذار کردند. در دوره‌های بعد، مجلس تصمیم می‌گیرد این زمین‌ها را وقف مجلس کند. بعد هم حاج میرزا یحیی خوئی و شیخ محمد حسین یزدی به نمایندگی از همه نمایندگان در سال ۱۲۸۹ خورشیدی وقف‌نامه‌ای را تنظیم می‌کنند و زمین‌های متعلق به میرزاحسین‌خان سپهسالار و ساختمان مجلس شورای ملی را وقف «مصالحه عامه» مردم ایران می‌کنند.
طبق این وقف نامه، شش دانگ عمارت و محوطه و باغ بهارستان به علاوه یک دانگ و نیم یک رشته از قنات مهران برای مصالحه عامه اهالی ایران که در مصالح عامه مملکت صرف و استفاده شود. به این ترتیب ساختمان مجلس شورای ملی در زمین وقفی میرزاحسین‌خان مشیرالدوله ساخته می‌شود که این ساختمان با گذشت سال‌های طولانی هنوز پابرجا مانده است. به خاطر ماجراهایی که حین تنظیم وقف‌نامه رخ می‌دهد از این ساختمان به‌عنوان یکی از خاص‌ترین موقوفات پایتخت نام می‌برند.
نظر شما