همشهری آنلاین- سحر جعفریان: و میان لانه‌ای گرم یا گنجه‌ای نرم از جیره، مولتی‌ویتامین، واکسن و نظر و توجه‌های فراوان، پروار میشوند تا به وقتش میلیونی و دلاری، این ور و آن ور دنیا صادر شوند. شماری دیگر نیز مانند «خان» و «پَردار» از نژادهای روستایی و گوشتی‌اند که از برای بانگ‌برآوردن، مراقبت از گله مرغان، قربانی‌شدن و گاه نیز بریان و سوخاری‌شدن، پر و بال می‌گیرند. خروس‌هایی هم مانند «چنگیز» از نسل و نسب خروس‌های لاری اصیل ایرانی، هندی، پاکستانی و برزیلی جوجه‌کشی میشوند که از چندروزگی به خال‌زنی (زخم‌زنی بر حریف) با نوک و یوغ‌گیری (گردن‌گیری از حریف) با گردن آموزش داده میشوند تا در میدان‌های گروبسته، چارک و نصف که نه، برای تمام تاوان‌ها قلدری کنند. هم‌نژاد و هم‌بخت سزار، خان، سیاه‌پر و چنگیز، جوجه‌خروس‌های زیادی در گوشه و کنار روستاها و شهرهای مختلف، کنج مزرعه‌های پرورش ماکیان و طیور به شیوه‌های سنتی و صنعتی بارآوری میشوند؛ جوجه‌خروس‌هایی که تا بوده و هست، هریک مشتری‌های ثابت خود را داشته و دارند؛ مشتریانی از دوستداران پرندگان اهلی ناب و کمیاب، میل‌کنندگان گوشت‌های پرخاصیت تا ذبح‌کنندگان ماکیان سحرخیز سیاه و سفید و عشق‌بازان جنگ و ستیز تاجداران سرکش دانگ بالا.
سزارهای خوش‌ادا و درآمدزا
۱۱سال پیش بود که «سزار» را از بازار حیوانات حاشیه تهران به قیمت ۴۰هزار تومان خرید. دلبری‌های سزار ته قفس تنگ در این خرید بی‌اثر نبود. درست از همان وقت، وسوسه پرورش خروس‌های خوش‌هیکل و پُر پَر برهمای لایت مانند سزار به جان هرمز افتاد. آنقدر که پس‌انداز خردش را یک‌کاسه کرد و گذاشت کف دست یکی از دلالان همان بازار تا چند قطعه مرغ و خروس برهمای لایت برایش بیاورد. بعد از جوجه‌کشی‌های منظم حالا تعدادشان به ۲۰۰قطعه خروس زینتی از همان نژاد رسیده که اغلب ساعت‌های روز پنجه‌های پوشیده از پَر خود را خرامان بر کف سالن نمور که انباشته از پوشال‌های چوب است، می‌گذارند و برمی‌دارند. گاهی هم که هوای پریدن به سرشان می‌زند، مکرر بال و پرهایشان را تکان می‌دهند که فضاگیری قفس‌های روی‌هم‌سوار و پهنای دستگاه جوجه‌کشی، مانع از هوای سرشان می‌شود. توی لک که می‌روند یا پرهاشان که بنای ریزش می‌گذارند، هرمز سخاوتمندانه، مکمل‌های پروتئینی چندمیلیونی را در جیره‌شان جای می‌دهد و حواسش را جمع می‌کند تا آبخوری‌ها و دانه‌خوری‌های سطلی خروس‌های خوش‌ادایش خالی نماند که اگر چنین شود، پرخاشگری پیش می‌گیرند و دمار از روزگار همان چند قطعه مرغ بی‌سروصدای برهما درمی‌آورند. روزهایی هم که همه امور بر وفق و موافق است، هرمز گوشی همراه هوشمندش را دست می‌گیرد تا برای صفحه مجازی پرمخاطب خود، محتواهای آموزشی و تبلیغاتی تولید کند. مخاطب‌هایی که از این طریق مشتری طیور زینتی هرمز میشوند، عمدتا پرنده‌دوستانی هستند که یا باغ پرنده دارند یا به‌دنبال کارآفرینی‌های متفاوتند. خروس‌های برهمای مزرعه او با توجه به سن، قدرت باروری و رنگ پر و زیبایی از ۳۰۰ تا ۸۰۰هزار تومان به فروش می‌رسند. خروس‌های جوان با پرهای بلند و سیاه براق از نژاد سوماترا (۴تا ۶میلیون تومان) و همچنین سینه‌سپرانی از نژاد مینیاتوری (۳۰۰تا ۵۰۰هزار تومان) ازجمله خروس‌های خاص هستند که هرمز می‌گوید: «مشتری برای پرنده‌های زینتی و گران کم نیست! مشتری‌هایی که خروس‌های زیبا می‌خرند و دستی به سر و گوش‌شان می‌کشند تا شاید خروس‌شان، برنده مسابقات محل یا استانی زیبایی شوند!»
پرواری‌های خوردنی، کشتاری‌های بی‌بلا و خروس‌های بی‌محل!
بازار پرورش‌دهندگان و فروشندگان عمده خروس‌های روستایی(محلی) و گوشتی در سایت‌های خرید و فروش اینترنتی انواع محصولات و خدمات حسابی داغ است. فایل هر آگهی فروش در این دسته از محصولات و خدمات با چند فریم عکس ناشیانه و تار گرفته شده با سرعت پایین شاتر از خروس‌های پروار سینه جلوداده که کف سوله‌ای تنگ وول می‌خورند، باز می‌شود. پای اغلب عکس‌ها سطرنوشته‌هایی نیز برای توضیح ثبت شده؛ فروش عمده خروس‌های اصیل گلپایگانی، گیلانی و کرمانشاهی ویژه غذاهای رستورانی و فروشگاه‌های پروتئینی، بدون واسطه خروس‌های محلی سیاه مناسب رفع بلا و چشم‌زخم و گشایش کار را از ما بخرید (از ۵۰۰تا ۷۰۰گرمی‌های ۲۰۰تا ۷۰۰هزار تومانی)، خروس‌های ماشینی مشکی بالای یک‌ونیم کیلویی ذبح و قربانی برای نوزاد و بزرگسال (از ۵۰۰تا ۹۰۰هزارتومان)، خروس‌های پرواری و کشتاری از ۱۵۰تا ۵۰۰هزار تومان، خروس سفید با پرکمری حنایی جهت ابطال سحر و جادو (از ۳۰۰ تا ۸۰۰هزار تومان)، خروس سیاه و سفید ارسال با پیک و قصاب برای ذبح در محل، تلفنی و اینترنتی خروست را انتخاب و قربانی کن (خدمات مِستُر خروس از یک تا یک‌ونیم میلیون تومان) و خروس‌های نگهبان و مرغ‌پسند(!) مناسب مرغداری‌ها از ۴۰۰تا ۷۰۰هزار تومان. علی‌یار یکی از پرورش‌دهندگان قدیمی طیور، سال‌هاست که اسم و رسم سوله پرورش خروس‌های پرفروش خود را در یکی از معروف‌ترین فروشگاه‌های اینترنتی ثبت کرده. اوایل فقط در کار تولید و پرورش مرغ بود که اغلب خروس‌هایی مثل خان و پَردار از نژاد اصلاح‌شده گلپایگانی را لابه‌لای قفس‌های گالوانیزه مرغانش جای می‌داد تا با قوقولی‌قولی سردادن و رقص جفت‌گیری، مرغان سوله را از کرچی درآورند و هورمون‌های تخمگذاری‌شان را هم تنظیم کنند. چم و خم بازار طیور که دستش آمد، متوجه شد پرورش خروس‌های پرواری و کشتاری هم به لحاظ میزان هزینه از دانه و ویتامین تا واکسن نیوکاسل و آبله و آنفلوآنزا و هم به لحاظ تعداد مشتری (اقوام شمال کشور بیشتر تمایل به مصرف پیوسته گوشت خروس دارند و اقوام غرب کشور نیز در ایامی خاص از فصل و سال درطلب قربانی و کشتار خروس هستند) سودآورتر است. از این رو، دوره‌های آموزشی پرورش خروس گذراند و سرتیتر آگهی اینترنتی‌اش را چنین تغییر داد: «عرضه سیاهان نابالغ دافع شر و بلا، گوشتیان درمانگر، کاکل‌چتری‌های لهستانی، تاج‌افشان‌های آینزیلری، منهای خروس بی‌محل(!) به پایین‌ترین قیمت».
تاوان‌های میلیونی گلادیاتورهای خروسی
میان همه آنها که خروس‌هایی از نژادهای مختلف پرورش می‌دهند تا ضمن کارآفرینی و اشتغال‌زایی، به قول معروف درآمدی «بخور، نمیر» به جیب زنند، کسانی هم هستند که خروس می‌پرورانند برای بدقهری در جنگ و تاوان‌گیری در معرکه‌هایی که پول‌های بسیاری پس‌شان ریخت‌وپاش می‌شود؛ یعنی همان خروس‌های لاری در نژادهای متعدد بومی ایرانی، وارداتی پاکستانی، هندی، ژاپنی، آلمانی و آمریکایی از ۲میلیون تومان تا بیش از چندده‌میلیون تومان. در نوسان این قیمت‌ها، اصالت نژاد، چنددانگ بودن، ویژگی‌های ظاهری از تاج و طول گردن تا رنگ پر و چشم، ضخامت ساق پا و تسلط بر تکنیک‌های جنگاوری اثرگذارند. عبدالله از آن عشق‌بازان پیر است که عضویت در گروه‌های گوناگون از خروس‌بازان و لاری‌بازان، فخر و افتخارش است و معمولا در صفحه مجازی خود تصاویری از یوغ‌گیری، زیرچرخی، کوله‌رویی، چوب‌زنی، بغل‌زن و کاسه‌زنی چنگیز، خروس لاری قرمزرنگ خود را که از بعد از ۸ماهگی به نخستین میدان رفته و ۱۲میلیون تومان تاوان گرفته، به اشتراک می‌گذارد؛ اشتراک‌گذاری‌هایی با فراوان «پسند» و «نظر» هایی مانند: «بر چشم خوب رحمت»، «بر چشم بد لعنت»، «نسلدار باشه الهی»، «گلادیاتور تاجداران و ریشداران بوشهری»، «داداش، چند برکتش می‌کنی». با آنکه یک چشم چنگیز، کور و سن‌وسالش هم زیادشده اما از قیمت نیفتاده؛ چنگیز بالغ و سالم آن روزها اگر ۶میلیون تومان می‌ارزید، حالا با این جنگاوری‌ها که نشان‌داده، عبدالله او را به بهای بیشتر از ۱۰میلیون تومان هم نمی‌فروشد. تنها حریف ندیدش (جنگیدن بدون شناخت و معرفی)، عقاب بود از گیلان که در فستیوال سال گذشته، میدانش را باخت؛ باختی که عبدالله را بر آن داشت تا از چنگیز نسل بگیرد. یک جوجه خروس‌تروفرز را به ۵۰خروس لاری سنگین که میانشان نژادهایی از سلطان و افغان دیده می‌شود، رساند. علاوه بر پرورش و فروش، در کار آموزش و مشاوره نگهداری لاری‌های اخلاق برزخی نیز هست.
بیشتر بخوانید: معرکه‌های میلیونی خروس بازان در جنوب شهر
نظر شما