به گزارش روابط عمومی بنیاد دانشنامه بزرگ فارسی، تألیف دانشنامه یکی از شاخص های توسعه‌یافتگی کشورها در زمینه های علمی محسوب می شود و هر کشوری مؤسسه‌ای رسمی یا حداقل دانشنامه‌ای رسمی به نام کشور خود دارد. درج نام ایران در نام جدید این بنیاد نشانگر وجود مؤسسه‌ای است که براساس فرهنگ، دین و هویت ملی و اسلامی ایران به تدوین دانشنامه می پردازد.
بر اساس اساسنامه مصوب وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، این مرکز مجاز و موظف به تألیف و تدوین دانشنامه در همة زمینه‌های دانش بشری است. به همین دلیل و به منظور رفع شائبه فعالیت این مرکز در زمینه های مختص علوم انسانی پیشنهاد تغییرنام این بنیاد به شورای گسترش آموزش عالی ارائه شد و پس از بررسی های لازم در این شورا به تصویب رسید.
تصویب نام "بنیاد دانشنامه نگاری ایران" در شورای گسترش آموزش عالی، نه تنها از مشابه انگاشتن نام و فعالیت این بنیاد با موسسات هم عرضی مانند بنیاد ایران شناسی، موسسه دهخدا، فرهنگستان زبان و ادب فارسی و... که تنها در زمینه های ویژه مرتبط با نام خود به فعالیت می پردازند، جلوگیری می کند که با فعالیت این بنیاد در عرصه‌های مختلف دانشنامه نویسی نیز توافق کامل دارد.
تألیف و تدوین دانشنامه‌ها در ساحت‌ها و زمینه‌های گوناگون از جهتی تولید علم و از جهتی موجب ماندگاری داشته‌ها و یافته‌های بشر در طول تاریخ است. با عنایت به خلاء وجود مؤسسه‌ای علمی و پژوهشی که بتواند براساس فرهنگ ایرانی و اسلامی به امر دانشنامه‌نوسی در همة عرصه‌های دانش بشری بپردازد، بنیاد دانشنامه بزرگ فارسی در سال 1371 و به همت مرحوم استاد احمد بیرشک آغاز به کار کرد.
بنیاد دانشامه نگاری ایران با تدوین و تألیف بیش از 20 عنوان دانشنامه در زمینه های مختلفی مانند بیوتکنولوژی، نجوم، زیست شناسی و فیزیک و ترجمه و انتشار نزدیک به 5000 صفحه "زندگینامه علمی دانشوران"، تلاش دارد تا به بخشی از نیاز های اطلاع رسانی جامعه علمی و پژوهشی کشور پاسخ دهد.
