دستان خالى جورج بوش

از سوى دیگر کشورهاى عضو این سازمان خواستار آن شدند که تجارت میان خود را بیشتر لیبرالیزه کنند. هدف بعدى ایجاد یک منطقه‌ى آزاد تجارى آسیا- پاسیفیک است. دویچه وله تصویری دارد در همین زمینه:
جورج بوش، رئیس جمهور آمریکا با دستان خالى به هانوى آمد و با دستان خالى نیز هانوى را ترک گفت. هدیه‌ بوش میهمان براى میزبان خود ویتنام یک قرارداد عادى سازى روابط تجارى میان آمریکا و ویتنام بود که پیش از سفر بوش از سوى کنگره آمریکا رد شد. دولت بوش لایحه‌ این قانون را به قید دو فوریت به مجلس آمریکا فرستاد، تا جرج بوش بتواند پس از بیل کلینتون، به عنوان دومین رئیس جمهورى که به ویتنام سفر مى‌کند، دستش پر باشد. ولى این لایحه نتوانست اکثریت لازم را کسب کند.
هرچند که قرار است این قرارداد تا پایان سال جارى میلادى به تصویب برسد، ولى اینکه رهبر یک کشور غربى نتوانسته حرف خود را در مجلس کشورش به کرسى بنشاند، در کشورهاى آسیایى به معناى خدشه‌دار شدن چهره و اعتبار آن رهبر سیاسى است.
نتایج کنفرانس سران نیز براى بوش خفت‌بار بود. بیانیه‌‌ مشترک سران کشورهاى عضو آپک در مورد برنامه‌ اتمى کره‌ى شمالى ملایم‌تر از آن بود که آمریکا تصورش را مى‌کرد. بجاى آنکه کره‌ى شمالى به شدت مورد محکومیت قرار گیرد و پیشنهاد شود که باید گام‌هاى مشترک براى مذاکره با رهبران کره‌ شمالى براى بازگشت از برنامه‌ى اتمى‌شان برداشت، تنها به ضرورت اقداماتى متناسب براى جلوگیرى از گسترش سلاح‌هاى کشتار جمعى اشاره شده است.
بوش با هو جین‌تائو، رئیس جمهورى خلق چین و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهورى روسیه دیدار و گفتگو داشت، ولى وى قادر نبود آنها را در مورد کره‌‌ شمالى به سمت سیاست‌هاى خود قانع سازد. به هرحال این ضربه‌اى سخت براى جرج بوش بود. پس از شکست در انتخابات کنگره‌ آمریکا، شکست فاجعه‌‌بار در عراق، که بى‌دلیل نیست آن را با جنگ ویتنام مقایسه مى‌کنند، بوش از هانوى به سمت آمریکا پرواز کرد، بى‌آنکه دستاوردى از این سفر خود داشته باشد.
یک عامل شکست بوش مى‌توانسته این باشد که نارضایتى در میان اعضاى پیمان آپک از زمان ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ گسترش مى‌یابد، زیرا که سیاست‌هاى امنیتى بر مسائل دیگر غلبه کرده است. این در حالى است پیمان آپک، یک پیمان اقتصادى براى گسترش بازار اقتصادى و رفاه براى شهروندان کشورهاى عضو این پیمان است.
ولى این سفر به هرحال براى ولادیمیر پوتین، رئیس جمهورى روسیه سفرى موفقت ‌آمیز بوده است. روسیه و آمریکا قراردادى را به امضا رساندند که راه عضویت روسیه در سازمان تجارت جهانى را هموار ساخت. گامى که روسیه بیش از ده سال در انتظار آن بود.
کشور میزبان ویتنام نیز مى‌تواند از این اجلاس رضایت خاطر داشته باشد. از این کشور بعنوان عضو صد و پنجاهم سازمان جهانى تجارت استقبال به عمل آمده است. ویتنام کشورى است با بزرگترین شاخص رشد اقتصادى در آسیا و شریک تجارى مورد علاقه‌ى بسیارى کشورهاست. ویتنام با برگزارى چنین اجلاسى و میزبانى از ۱۰ هزار نفر شرکت‌کننده، از بازرگانان گرفته تا خبرنگاران و سیاستمداران نشان داد، در شرایطى هست که بتواند بر شکاف میان نظام کمونیستى و نظام اقتصاد سرمایه‌دارى غلبه کند.