همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: شاید یکی از دلایل رونق این حمام، همجواری آن با آستان مقدس حرم حضرت عبدالعظیم حسینی (ع) است و اینکه مسافران و زائران این آستان قبل زیارت سری به این حمام می‌زنند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
علی‌اکبر علی‌محمدی، گرمابه‌دار قدیمی حمام سرتخت، روایت‌های شنیدنی از نیم قرن حضورش در این مکان دارد. از روانه کردن آب با تلمبه و در تاریکی هوا به خزینه‌های گرفته تا مراسم و آدابی که میان اهالی سرتخت رسم بود و در حمام انجام می‌دادند. محمدی درباره تاریخ حمام سرتخت می‌گوید: «این حمام ۳خزینه داشت، ۲خزینه آب گرم و یک خزینهه آب سرد. هنوز هم آب انبار قدیمی این حمام وجود دارد. آب را با تلمبه از آب انبار کشیده و در جوی می‌انداختیم و در نهایت به سمت خزینه هدایت می‌شد. آن زمان برای گرم‌کردن آب خزینه‌ها زیر منبع آب، آتش روشن می‌کردند و برای افروختن آن، قبل‌تر زغال سنگ و بعدها چوب و هیزم کاربرد داشت. ۵۵سال از فوت صاحبان اصلی این حمام می‌گذرد و اکنون ۱۶ وارث دارد.
در گذشته اغلب در هر مکانی که آب انبار قرار داشت، حمام را هم همانجا می‌ساختند. ۲- ۳ساعت قبل از اذان صبح که حمام را باز می‌کردیم، صف طویلی پشت در حمام بسته می‌شد. ۴۰نفر زن و مرد بقچه و قالیچه به دست منتظر بودند. آن دوران اغلب خانواده‌ها فرزندان متعددی داشتند. به همین خاطر چند ساعت زمان می‌برد تا همه آنها را بشویند و حتی ناهار را هم با خودشان می‌آوردند و آنجا می‌خوردند. همچنین حمام سرتخت پاتوق ریش سفیدان محل بود و ماه مبارک رمضان از افطار تا سحر در این مکان گعده می‌کردند.»
هرچند این روزها با ساخت و سازهای انجام شده در محله سرتخت، سقف آب انبار در میان آنها گم شده، اما روزگاری نه چندان دور این سقف بیش از ۱۰متر ارتفاع داشت و وسط میدان سرتخت واقع بود. به همین خاطر غروب‌ها اهالی روی آن می‌نشستند و احشامشان را به درخت توت بزرگی که وسط میدان قرار داشت و میخ طویله‌های زیادی در آن فرو رفته بود، می‌بستند. جشن‌های محلی هم مثل جشن نیمه شعبان در این محل برگزار می‌شد.نقال‌ها هم روی آب انبار نقالی می‌کردند و جمعیتی به دور آنها جمع می‌شد.
امیرمحمد عطارنژاد، از ساکنان قدیمی شهرری درباره هویت تاریخی این حمام می‌گوید: «حمام سرتخت یکی از حمام های قدیمی شهرری است. چون زمین‌های این بخش به خاندان کنی تعلق داشت، از آیت الله کنی به عنوان سازنده این حمام نام می‌برند. در گذشته این حمام خزینه کوچکی داشت که عمومی بود. بعدها آن را تفکیک کرده و تغییر دادند. اکنون هم خصوصی و هم عمومی است. سر کوچه حمام یک فشاری آب بود که اهالی را دور خودش جمع می‌کرد.»
نظر شما