اما اکنون یک بررسی جدید که در "ژورنال درد" منتشر شده است نشان می‌دهد که از دو ماده شیمیایی موجود در زنجبیل، جینجرول‌ها و فنول‌ها- می‌تواند به عنوان ضد درد نیست استفاده کرد.
پژوهشگران در این بررسی درباره درمان درد عضلانی، 74 فرد سالم بزرگسال را به دو گروه تقسیم کردند، در طول 11 روز یک گروه به طور مرتب 2 گرم زنجبیل خام یا پخته‌شده می‌خوردند، و گروه دیگر دارونما مصرف می‌کردند.
سپس همه این افراد در رشته‌ای تمرینات جسمی شرکت کردند که هدف آن ایجاد التهاب و در مفصل آرنج و اطراف آن بود. سپس این افراد بوسیله بوسیله پژوهشگران مورد ارزیابی قرار گرفتند.
پژوهشگران دریافتند در گروهی از افراد که زنجبیل خام مصرف کرده بودند نسبت به افرادی که دارونما مصرف کرده بودند،24 ساعت پس از تمریناتی که عامدانه به آرنج آسیب می‌زد، درد عضلانی بیش از 25 درصد کاهش یافته بود و در گروهی که زنجبیل پخته مصرف کرده بودند میزان درد نسبت به گروه دارونما 23 درصد افت کرده بود.
زنجبیل عمدتا به عنوان درمان هومئوپاتی به کار می‌رفته است، اما اکنون جامعه پزشکی علمی نیز به انجام پژوهش‌هایی بر روی ریشه زنجبیل که قرن‌ها استفاده دارویی داشته است، علاقمند شده است.
زنجبیل به جز برطرف کردن تهوع و کاهش درد عضلانی، برای پیشگیری از زخم گوارشی، درمان سوزش سر دل و کمک به هضم غذا به کار می‌رفته است.
برخی از پژوهش‌ها روی موش‌های آزمایشگاهی هم نشان‌دهنده اثر زنجبیل در کاهش کلسترول خون در این حیوانات بوده است.
Time.com
