به گزارش آسوشیتدپرس پسر بوخوالد،جوئل، که در کنار پدرش بود مرگ طنزنویس را در شب چهارشنبه 17 ژانویه (27 دی) خبر داد.
بوخوالد در سال گذشته از درمان با دیالیز به خاطر کلیه‌‌های نارسایش اجتناب کرده بود و انتظار می‌رفت پس از انتقال به آسایشگاه بیماران لاعلاج در 7 فوریه (18 بهمن) در عرض چند هفته بمیرد. اما او زنده ماند و حتی کتابی در مورد تجربیاتش در آنجا نوشت.
نام بوخوالد که او را "بذله‌گوی واشنگتن"می‌خواندند،در طول سال‌ها با طنز سیاسی مترادف شده بود. او همچنین به خاطر خنده‌رو بودن و کشیدن سیگار برگ شهرت داشت.
از جمله نقل‌قول‌های طنزآمیز مشهور او این است:" اگر به مدت کافی و با شدت کافی به زمامداران حمله کنید، آنها شما را عضوی از خود خواهند کرد."
او حتی انتخابش برای دیالیز نشدن را به شوخی می‌گرفت و چند ستون در آخر عمرش در این باره نوشت.
سال قبل پزشکان پای راست او را به علن نارسایی عروقی قطع کرده بودند. قطع پا به گفته خودش برای او "بسیار ضربه‌زننده" بود و احتمال در تصمیمش برای دیالیزشدن پنج ساعت در روز و سه بار در هفته نقش داشت. او در سال 2000 دچار یک سکته مغزی عمده شده بود.
ستون او زمانی در بیش از 500 روزنامه در سراسر جهان منتشر می‌شد. این ستون دو بار در هفته در روزنامه واشنگتن پست به چاپ می‌رسید.
او در خاطراتش که در سال 1995 با نام "ترک‌کردن خانه" منتشر شد نوشت که طنز مایه "نجاتش" بوده است.
او در سال 1982 جایزه معتبر روزنامه‌نگاری پولیتزر را به خاطر تفسیرهای ممتازش دریافت کرد و در سال 1986 به عضویت آکادمی هنرها و ادبیات آمریکا انتخاب شد.
بوخوالد برای اولین بار در اواخر دهه 1940 پس ار رهاکردن کالج، گزارشگر مجله ورایتی در پاریس شد و توجه‌ها را به خود جلب کرد.
یک سال بعد او ستونی آزمایشی با نام "پاریس پس از تاریکی" را در روزنامه نیویورک هرالد تریبیون گرفت و آن را با قطعاتی حاوی اطللاعاتی غیرمتعارف از زندگی شبانه پاریس پر کرد.
او در سال 1951 ستون دیگری را به نام "عمدتا درباره افراد" شروع کرد که در آن مصاحبه‌‌هایی با افراد مشهور در پاریس را به چاپ می‌رساند.
سال بعد هرالد تریبیون بوخوالد را از طریق ستون دیگری به نام "طرف روشن‌تر اروپا" به خوانندگان معرفی کرد.
او در سال 1962 به آمریکا بازگشت، در اوچ شکوه دولت کندی، به آمریکا بازگشت، و دفتری برای خودش در فاصله دو بلوکی کاخ سفید باز کرد. در همین جا بود که او مسیر حرفه‌ای طولانی‌اش در هجو قدرتمندان واشنگتن را آغاز کرد.
او طی سال‌هاجاذبه صنعت نمایش را کشف کرد و در سال 1970 نمایشنامه‌ای به نام "گوسفندان در باند فرودگاه" را نوشت.
اما او بیش از همه در حوزه مجادلات دادگاهی بر سر فیلم "آمدن به آمریکا" شهرت یافت. دادگاه حکم کرد که شرکت فیلمسازی پارامونت ایده و داستان اولیه بوخوالد را دزدیده است و در سال 1992 به او و یک همکار 900000 دلار غرامت پرداخت شد.
او در سال 1952 در لندن با همسرش آن مک‌گری ازدواج کرد و این پیوند تا سال 1994 زمان مرگ همسرش ادامه یافت. بوخوالد در سال 2000 اولین رمانش را با نام "استلا در بهشت: تقریبا یک رمان" را نوشت که درباره مرده همسرمرده‌ای است که با زن درگذشته‌اش ارتباط برقرار می‌کند.
بوخوالد همیشه خندان؛ با وجود موفقیت‌هایش می‌گفت در سال‌های 1963 و 1987 با افسردگی دست و پنجه نرم کرده است. یک بار به شوخی گفت که از ترس اینکه[ نیویورک تایمز [روزنامه رقیب واشنگتن پست] ماجرا را چاپ نکند، تصمیم گرفت خودکشی نکند.
آرت بوخوالد،ستون‌نویس و نویسنده آمریکایی، در سن 81 سالگی درگذشت.
