وی اضافه کرد: نقاشی قهوه‌خانه‌ای یا خیالی‌سازی از دیرباز با اعتبار و قدمت پیوند خورده است و همیشه سعی در حفظ ارتباطات بامخاطب داشته است. گرچه برخی به اشتباه این هنر را ابتدایی می‌خوانند اما این هنر در جایگاه ارزنده‌ای قرار دارد.
در این نشست که با همکاری علمی – پژوهشی این فرهنگستان و سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران برگزار شد، احمد خلیلی، یکی از پیشکسوتان بازمانده نقاشی قهوه‌خانه‌ای، در مقابل چشم حضار به نقاشی پرداخت و آغداشلو از این نوع نقاشی به عنوان میراثی گرانبها یاد کرد.
آغداشلو گفت: «نقاش قهوه‌خانه‌ای سفارشی کار می‌کرده است که البته این مسئله نقصی به شمار نمی‌رفته بلکه یکی از قوانین این هنر بوده است با این حال نمی‌توان پیام مستتر در آثار قهوه‌خانه‌ای را نادیده گرفت. این پیام در ابعاد گوناگون به شکل تدریجی به مخاطب انتقال داده می‌شده است.»
او شبیه سازی، پرسپکتیو داخل نقاشی، خلق چهره آرمانی و استفاده از رنگ روغن را ویژگی‌های اصلی این هنر خواند و وقوع آن را دلیل پیدایش مبحث نقاشی برای مردم دانست.
آغداشلو گفت:«نقاشیهای قهوه‌خانه‌ای در قالب‌های مذهبی با عناوین ادبی و حماسی- مذهبی (که همان پرده‌های عاشورایی است) و حماسه‌های ملی خلاصه می‌شوند.»
او سعی هنرمند را در جست و جوی چهره کامل آرمانی ستود و شباهت چهرها در پرده‌های مختلف و تحت عناوین معصومین مختلف را نه تنها ضعیف قلمداد نکرد، بلکه آن را دستاورد جست و جوی هنرمند خواند که عیناً در سایر اجزای تصویر نیز تکرار شده است.
