چندی بعد بلژیکی‌ها در خیابان‌های ری، لاله‌زار، ناصریه (ناصرخسروی فعلی)، سپه (خیابان امام خمینی) و شاهپور (وحدت اسلامی) ریل نصب کردند و مسافران با واگن‌های اسبی از طریق این ریل‌ها جابه‌جا می‌شدند.
در آن زمان کرایه واگن اسبی‌ها 5 شاهی بود و آنها از ساعت 6 صبح تا 9 شب کار می‌کردند.
در سال 1303پس از اینکه شهردار وقت تهران، خطوط واگن اسبی احداث شده توسط بلژیکی‌ها را برچید، دانمارکی‌ها وارد میدان شدند.
آنها با استفاده از اتوبوس‌های بنزینی بزرگ، چند خط اتوبوسرانی در تهران و شمیران دایر کردند؛ ولی چندی بعد، مجبور به انحلال شرکت و برچیدن خطوط آن شدند.
بعد از رفتن دانمارکی‌ها، اتوبوسرانی به دست ماشین‌دارها افتاد که با خرید یک یا چند دستگاه اتوبوس، مسافرین را به مقصد می‌رساندند.
برای نخستین بار در سال 1305 اتوبوس‌های مدل ریس از روسیه وارد ایران شد و با ورود آنها، 8 خط اتوبوسرانی در تهران دایر شد و مانند واگن اسبی، مسیر اولین خط از سبزه میدان تا حوالی شهر ری بود.
