مازیار آل داوود، صاحب یکی از اقامتگاه‌های سنتی در روستای «گرمه» از توابع استان اصفهان است که گردشگران زیادی را از اروپا به این منطقه جذب کرده و حتی در ساخت و نوسازی دیگر خانه‌های روستایی این منطقه برای پذیرش مسافران مشارکت داشته و به‌عنوان کارآفرین نمونه کشور نیز شناخته شده است.
نام اقامتگاه آل‌داوود در کتاب گردشگری «lonely planet» نیز به چشم می‌خورد.
او درباره جایگاه اقامتگاه‌های محلی در صنعت گردشگری به خبرنگار ایسنا گفت: این شیوه مهمان‌نوازی در خانه‌های روستایی و محلی با عنوان «پذیرایی فامیلی» در دنیا کاملا مرسوم است. هزینه اقامت در این خانه‌ها معمولا کمتر از هتل‌هاست و شیوه خاصی را در مدیریت خود دارند که شباهتی به نظام هتلی ندارد.
این فعال گردشگری بیان کرد: هدف ما از راه‌اندازی اقامتگاه‌های سنتی، حفظ زندگی روستایی در شرایطی بود که بیشتر مردم روستای گرمه، مهاجرت کرده بودند و روستا تقریبا از جمعیت خالی مانده بود. وقتی این اقامتگاه‌ها راه‌اندازی شد، خیلی‌ها به روستا بازگشتند، به کار مشغول شدند و بسیاری از خانه‌های قدیمی روستا بازسازی شد.
آل داوود در ادامه گفت: برخی افراد که به این کار رو آورده‌اند از نظر مادی موفق بوده‌اند؛ البته منظور، پول پارو‌کردن نیست، ولی آنها در کنار دیگر فعالیت‌های روستایی از جمله کشاورزی و دامپروری، اقامتگاه سنتی خود را نیز اداره می‌کنند. خیلی‌ها هم تمام زندگی خود را فروخته و وام گرفتند، اما در این کار موفق نبودند چون توقع زیادی داشتند و حالا از این اوضاع چندان راضی نیستند. او ادامه داد: در روستای گرمه هتل هم ساخته‌اند، اما مردم آنقدرها از آن استقبال نمی‌کنند چون مسافران فضای سنتی و روستایی را به هتل ترجیح می‌دهند. این فعال حوزه گردشگری گفت: زیاد شدن تعداد اقامتگاه‌های سنتی در ناموفق بودن برخی صاحبان این خانه‌ها هیچ نقشی نداشته است. اگر افرادی در این کار ناموفق‌اند به‌خاطر روش مدیریت آنهاست؛ در واقع، آنها ناموفق نبوده‌اند بلکه توقع زیادی داشته‌اند.
وی بیان کرد: ما معمولا به آنهایی که برای کمک گرفتن مراجعه می‌کنند، می‌گوییم که به‌عنوان شغل دوم به این کار نگاه و دامداری و کشاورزی خود را حفظ کنند، نه اینکه همه اموال خود را بفروشند؛ چراکه ما می‌خواهیم فضاهای روستایی را به مردم نشان دهیم، نه اینکه آنها را از بین ببریم. او معتقد است: زیاد شدن تعداد این اقامتگاه‌ها سبب مرمت خانه‌های ازبین رفته روستایی می‌شود؛ اتفاقی که در روستای گرمه رخ داد؛ ضمن آنکه ارزش این فضاها بیشتر و فرصت‌های شغلی نیز برای مردم روستا فراهم می‌شود؛ پس به نوعی افزایش اقامتگاه‌های سنتی در فضاهای روستایی، خوب است.
آل داوود همچنین تأکید کرد: در این کار نباید صرفا ساخت 4 اتاق مهم باشد بلکه باید جنبه‌های دیگری را نیز درنظر گرفت.
او قرار دادن اقامتگاه‌های سنتی در رتبه مهمان‌پذیرها را بزرگ‌ترین مشکل موجود دانست و گفت: حتی به این خانه‌ها، اقامتگاه سنتی هم گفته نمی‌شود درحالی‌که باید به‌عنوان اقامتگاه روستایی و سنتی شناخته شوند، ولی هنوز نتوانسته‌اند جایگاهی برای آن پیدا کنند.
این مدیر اقامتگاه سنتی در روستای گرمه اظهار کرد: اگر این رتبه‌بندی درست شود صاحبان این اقامتگاه‌ها موظف می‌شوند استانداردهای خاصی را رعایت کنند. او درباره شیوه نظارت کردن روی اقامتگاه‌های محلی، بیان کرد: به‌تازگی در این منطقه دادن مجوز، نظارت کردن کارشناسان میراث فرهنگی و بهداشت آغاز شده است، ولی هنوز آشفتگی وجود دارد و لازم است این روند جا بیفتد.
آل داوود افزود: باید دید هدف از نظارت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و شیوه آنها در این کار چیست، آیا قرار است شیوه نظارت کردن آنها مانند هتل‌ها باشد، آیا به مرمت و حفظ اصالت خانه‌های روستایی و کیفیت خدمات آنها متناسب با فضای سنتی توجه می‌شود؟ قائل شدن شیوه‌های متفاوت در نظارت کردن روی اقامتگاه‌های سنتی اهمیت ویژه‌ای دارد.
آل داوود ادامه داد: البته اگر این اقامتگاه‌ها در فضاهای شهری ساخته شوند، ممکن است رقابت ناسالمی میان هتلداران و این خانه‌ها ایجاد شود ولی لازم است این شیوه (ساخت اقامتگاه‌های سنتی) در روستاها رواج یابد چون هتل‌سازی در فضاهای روستایی اشتباه است.
او با تأکید بر لزوم مشخص کردن جایگاه اقامتگاه‌های سنتی، بیان کرد: هیچ‌یک از این واحدهای اقامتی در مخالفت با دیگری نیستند و هریک با استانداردهای مشخص و در جای خود قرار دارند.
وی گفت: استفاده از اقامتگاه‌های سنتی در کشورهای آسیای شرقی نیز خیلی رواج دارد و همه آنها پر از مسافر هستند چون آمار گردشگران در این کشورها بالاست و هر کسی براساس تقاضای خود به این خانه‌ها می‌رود و اصلا اینطور نیست که مردم از روی ناچاری به اقامتگاه‌های محلی بروند.
