این همان دلیلی است که به خاطرش جورج بوش و معاون او دیک چنی فرمان جنگ عراق را صادر کردند. بوش چهار سال پیش اعلام کرد که مأموریت در عراق پایان یافته است. اما واقعیت این است که مأموریت تازه الآن پایان یافت. مأموریتی که به خاطرش بیش از نیم تریلیون دلار هزینه شد و بیش از نیم میلیون عراقی کشته شدند.
روز دوشنبه نوری مالکی نخست وزیر عراق در بغداد پیش‌نویس قانون جدید نفتی عراق را به تصویب رساند. دولت عراق این پیش‌نویس را یک پروژه بزرگ ملی خواند.
نکته اصلی این قانون این است که ثروت نفت عراق یعنی 115 میلیارد بشکه ذخائر به ثبت رسیده نفتی که بعد از عربستان و ایران سومین ذخائر بزرگ نفت دنیاست، تحت فرمان شورای نفت و گاز فدرال قرار خواهد گرفت که از گروهی از کارشناسان نفتی از داخل و خارج عراق تشکیل شده است. این یعنی مدیران غول‌های بزرگ نفتی آمریکا.
این قانون به معنای تجاوز و غارت قانونمند و مشروع ثروت نفت عراق، یعنی جایگزین شدن روند ملی شدن منابع نفتی عراق با قانون تقسیم محصول. بر اساس این قانون سود نفت عراق به‌گونه‌ای تقسیم می‌شود که 75 درصد به غول‌های نفتی عمدتاً آمریکایی برسد. 65 درصد از 80 حلقه چاه نفت عراق به این غول‌های نفتی پیش‌کش می‌شود.
اما این هم کافی نیست و این قانون پا را از این هم فراتر گذاشته و نقش بغداد را به حداقل کاهش داده است. ثروت نفت قرار است مستقیماً بین کردها در شمال، شیعیان در جنوب و سنی‌ها در مرکز تقسیم شود. به همین منظور عراق به سه منطقه تقسیم می‌شود. اکثر ذخائر نفتی عراق در مناطق شیعه‌نشین جنوب واقع شده اما کردها هم در شمال دورنمای روشن و امیدوارکننده‌ای برای حفاری نفتی دارند.
تصویب این قانون در پارلمان 275 نفره عراق در ماه مارس آینده یک اقدام صوری است. این قانون پشت درهای بسته توسط شرکتهای مشاوره آمریکایی، صندوق بین‌المللی پول، پل وولفوویتز رئیس بانک جهانی و آژانس بین‌المللی توسعه آمریکا نوشته شده و به تصویب نهایی هم رسیده است.
حتی زبان این قانون هم انگلیسی است نه عربی. افکار عمومی عراق هیچ اطلاعی از این قانون ندارند. در چند هفته گذشته زلمای خلیل زاد سفیر آمریکا در عراق سخت مشغول مذاکره و متقاعد کردن کردها بود.
در پایان نتیجه این شد که کردهای طرفدار آمریکا می‌توانند با هر شرکتی که بخواهند قرارداد امضا کنند. اما نکته مهم این است که هیچ‌کس در عراق نمی‌تواند قراردادی امضا کند مگر این‌که «مشاوران» در شورای فدرال نفت و گاز تحت امر آمریکا نظر بدهند.
غول‌های نفتی که در این میان سود واقعی را می‌برند مجموعه‌ای از شرکت‌ها هستند که نه‌تنها اگزان موبیل، کونوکو فیلیپس، شورون، بریتیش پترولیوم و شل ، بلکه توتال فرانسه، لوک اویل روسیه و چند شرکت چینی را هم در بر می‌گیرد. عراق بیش از 70 چاه نفت دست نخورده دارد که چاههای کوچک‌تر حداقل یک میلیارد بشکه نفت دارند.
با توجه به این‌که بیابان‌های غربی عراق هنوز دست نخورده باقی مانده، می‌توان گفت که میزان ذخائر نفتی عراق ممکن است به 300 میلیارد بشکه برسد. هزینه استخراج نفت عراق برای آمریکا بشکه‌ای یک دلار است. با توجه به این‌که قیمت نفت بشکه‌ای 60 دلار است، سود هنگفتی در انتظار صاحبان این نفت وجود دارد.
آسیا تایمز/27 فوریه
