او البته در رقابت‌های روئینگ زنان در المپیک لندن نتوانست درخشش قابل توجهی داشته باشد و در جایگاه بیست و چهارم جدول قرار گرفت. سولماز عباسی درباره این پرسش که چرا قایقرانی ایران در المپیک لندن هم مثل المپیک پکن ناکام بود، می‌گوید: «سطح مسابقات در المپیک خیلی بالا بود و همه حریفان من، قهرمانان جهان و قایقرانان قوی بودند. با توجه به جوی که قبل از المپیک در فدراسیون قایقرانی حاکم بود از نتیجه‌ای که گرفتم راضی‌ام و این نتیجه برای قایقرانی قابل پیش‌بینی بود».
سولماز عباسی از عملکرد خودش راضی به‌نظر می‌ر‌سد و معتقد است شرایط تمرین‌اش با محسن شادی، دیگر نماینده ایران در بخش رقابت‌های روئینگ مردان یکی نبوده است: «شرایط تمرینی و اردویی من و محسن یکی نیست و نمی‌توانم در مورد کار او قضاوتی داشته باشم اما به‌هرحال باز معتقدم که اتفاقات و حاشیه‌های موجود قبل از اعزام به لندن در گرفتن این نتیجه بی‌تأثیر نبوده و حتما محسن هم با این مسائل درگیر بوده است».
تغییرات مدیریتی فدراسیون قایقرانی توسط وزارت ورزش که چالش‌برانگیز بود، تا مدت‌ها حضور قایقرانان در المپیک را در خطر محرومیت قرار داده بود. عباسی همین مسائل را یکی از دلایل نتایج ضعیف قایقرانان عنوان می‌کند. او همچنین می‌گوید: «من قبل از مسابقات در هیچ‌یک از اردوهای برون مرزی شرکت نکردم و با وجود اینکه در برنامه تمرینی من این اردوها وجود داشت و قرار بود در پرتغال اردویی داشته باشم اما شرایط اعزام به این اردوها برای من فراهم نشد و تمام تمریناتم را در پیست 1000متری دریاچه آزادی انجام دادم. این در شرایطی بود که من در لندن باید در پیست 2000متر به رقابت می‌پرداختم. ضمن اینکه ما قبل از المپیک با حواشی ای مواجه بودیم که خواه یا ناخواه ذهن ما را درگیر و ما را از مسیر واقعی‌مان دور کرده بود. با این تفاسیر فکر می‌کنم مقام بیست‌و‌چهارمی مقام بدی هم نیست، هرچند که اگر شرایط بهتر بود و امکانات برای ما فراهم بود، قطعا می‌توانستیم نتیجه بهتری بگیریم».
جالب اینکه سولماز عباسی حضور یک روانشناس در کنار تیم را لازم می‌داند: «حضور چهره‌های شناخته‌شده به‌عنوان تماشاگر می‌تواند روحیه بخش باشد اما ترجیح من این بود که یک روانشناس تیم ما را همراهی می‌کرد. به‌نظرم حضور یک روانشناس در کنار حضور مربیان ما می‌توانست در عملکرد ما تأثیرگذار باشد و از استرس‌های ما کم کند. مثلا ما بعد از هر مسابقه مجبور بودیم با رسانه‌ها گفت‌وگو کنیم و همین مسئله استرس ما را زیادتر می‌کرد. اگر روانشناسی وجود داشت، قطعا کمک می‌کرد که ما استرس کمتری داشته باشیم و با روحیه‌تر عمل کنیم.» او اضافه می‌کند: «در قایقرانی استعدادهای خوبی حضور دارند ولی امکانات کافی وجود ندارد. همچنین حاشیه‌های زیادی هم در فدراسیون وجود دارد و ما با این شرایط در المپیک بعدی هم نتیجه نمی‌گیریم».
