لحظات فراموش‌نشدنی

جوان‌تر‌ها به جای بازنشسته‌ها

 کسانی که شاید هرگز تاریخ برگزاری المپیک مثل آنها به چشم نخواهد دید اما در سایه خداحافظی این ستاره‌ها، ورزشکاران دیگری با عملکردی استثنایی در نخستین حضور در المپیک، خود را در قامت ستاره‌های بعدی المپیک به جهان عرضه کردند.

سر کریس هوی

دوچرخه‌سوار اسکاتلندی با کسب ششمین مدال طلایش در رقابت‌های المپیک، بالاتر از سر استیو ردگریو، قایقران سرشناس انگلیسی که مشعل بازی‌ها را به ورزشگاه المپیک رساند، به پرافتخارترین ورزشکار تاریخ بریتانیا تبدیل شد. 12سال بعد از نخستین حضورش در المپیک سیدنی، جایی که به مدال نقره رسید، هوی در کنار بردلی ویگینز که قهرمان تور دو فرانس شد و در لندن هم یک مدال در تایم تریل کسب کرد، به چهره دوچرخه‌سواری بریتانیا تبدیل شده است. او در آتن یک طلا گرفت، در پکن سه طلای دیگر به کارنامه‌اش اضافه کرد و در لندن هم دو بار به‌عنوان نفر اول روی سکو رفت.

کنیسیا بکله

با وجود شکست خوردن در دوی 10هزار متر که محمد فرح دونده انگلیسی همچون دوی پنج‌هزار متر قهرمان آن شد، جایگاه این دونده 30ساله اهل اتیوپی در دوهای استقامتی جهان محفوظ است. او در زندگی حرفه‌ای‌اش سه طلا و یک نقره المپیک و همینطور پنج عنوان قهرمانی جهان را دارد. حالا روزهای خوب بکله در دوهای استقامت به پایان رسیده است و او می‌خواهد شانس خود را در دوی ماراتن امتحان کرده و برای ثبت رکوردی جدید به نام خودش تلاش کند.

مایکل فلپس

مایکل فلپس لندن را به‌عنوان پرافتخارترین ورزشکار تاریخ المپیک ترک کرد؛ او به دوران حرفه‌ای زندگی‌اش با کسب 22مدال که 18تای آنها طلا بود خاتمه داد. او در لندن به‌خصوص در شنای چهار در 100متر مختلط تیمی با عملکردی استثنایی در شنای پروانه به تیم کشورش کمک کرد تا به تسلط در این ماده ادامه بدهد.

میسی فرانکلین

در همان حالی‌که دوران مایکل فلپس در شنا به پایان رسید، دوران تازه‌ای با درخشش میسی فرانکلین شناگر 17ساله تیم بانوان آمریکا شروع شد. این شناگر نوجوان با کسب چهار مدال طلا خود را به‌عنوان یکی از خوش‌آتیه‌ترین شناگران جهان مطرح کرد؛ «هرگز نمی‌توانم پایانی بهتر در یک المپیک برای خودم متصور شوم. تجربه‌های بسیار خوبی از این رقابت‌ها کسب کردم و با تمام آنها به خانه خواهم رفت».

یه شیون

با وجود حاشیه‌هایی که قهرمانی این شناگر 16ساله چینی در ماده 400متر مختلط زنان به همراه داشت، می‌توان یه شیون را یکی از بهترین ورزشکاران المپیک لندن دانست. آمریکایی‌ها پس از قهرمانی اول، او را به دوپینگ سیستماتیک متهم کردند اما کسب یک مدال طلای دیگر در ماده 200متر مختلط، جواب محکمی به همه منتقدان این ستاره تازه وارد دنیای شنا بود. او در وب‌سایت شخصی خودش پس از قهرمانی اینگونه با کنایه به منتقدانش پاسخ داد: «تشکر از همه برای حمایتشان! حتی تشکر به‌خاطر تردیدهای رسانه‌های غربی!»

ریتا مایلوتیته

دختر 15ساله لیتوانیایی که در انگلیس زندگی می‌کند و با قهرمان شیرجه انگلیس هم‌مدرسه‌ای است، با قهرمانی در ماده 100متر کرال سینه یکباره به یک ستاره در دنیای شنا تبدیل شد. مایلوتیته که نخستین مدال تاریخ کشورش در المپیک را کسب کرد، در لندن با چنان عطشی برای پیروزی با حریفانش رقابت کرد که همه را شگفت‌زده کرد. با این حال مایلوتیته اعتراف کرد که انتظار چنین درخششی را نداشته است؛ «نمی‌توانم باور کنم؛ این خیلی بیشتر از چیزی است که انتظار داشتم. واقعا سخت بود و الان نمی‌توانم درباره کاری که کرده‌ام صحبت کنم اما واقعا افتخار می‌کنم».

اولین‌ها

اولین طلا

اولین مدال طلای این رقابت‌ها به ‌ای سیلینگ تیرانداز زن چینی رسید که قهرمان تیراندازی 10متر شد. این تیرانداز 23ساله پس از کسب نخستین مدال طلای المپیک لندن گفت:«بعد از بردن طلا گریه کردم چون تمام فشاری را که به رویم بود بیرون دادم». الهه احمدی، نماینده کشورمان در این بخش ششم شد تا نخستین روز رقابت‌های المپیک لندن، نویدبخش المپیکی درخشان در تاریخ ورزش کشورمان باشد.

اولین رکورد جهانی

ایم دونگ هیون، تیرانداز کره‌ای که یک چشمش تقریبا نابیناست رکورد خودش در تیراندازی با کمان را شکست. ‌ایم دونگ‌هیون که در بخش تیمی به مدال طلا رسید، به سختی می‌تواند حروف بزرگ را در تابلوی سنجش بینایی ببیند و وقتی که می‌خواهد هدف‌گیری کند تنها به «نقطه زردرنگی» که 70متر با او فاصله دارد تیر می‌اندازد.

اولین قهرمانی دوگانه در دوهای سرعتی

یوسین بولت، نخستین انسانی است که قهرمان هر دو دوی سرعتی المپیک شده است. او بعد از کسب هر دو مدال 100متر و 200متر گفت: «من حالا یک افسانه زنده‌ام. این چیزی است که می‌خواستم و حالا به‌دست آورده‌ام. واقعا به‌خودم افتخار می‌کنم».

اولین دوی امدادی زیر 37ثانیه

تیم چهار در 100متر امدادی مردان جامائیکا نخستین تیمی در تاریخ است که توانست با زمانی کمتر از 37ثانیه قهرمان المپیک شود. آنها رکورد خود را شکستند و با زمان 36/84ثانیه رکورد جدیدی ثبت کردند. یوهان بلیک بعد از این رکورد جدید گفت: «به‌صورت بنیادی می‌توان گفت که ما انسان نیستیم و مثل مستربین (شخصیت کمدی معروف انگلیس) از فضا به پایین پرت شده‌ایم. ما انسان‌های معمولی نیستیم و از فضا آمده‌ایم. خود من از مریخ آمده‌ام».

اولین بانوی ورزشکار عربستان سعودی

وجدان شهرخانی، نخستین زن از عربستان سعودی بودکه در المپیک شرکت کرد. این جودوکار عربستانی بعد از حضور در المپیک گفت: «امیدوارم که این شروع یک عصر جدید باشد». سارا عطار هم دومین زن از عربستان سعودی بود که در دوی 800متر رقابت کرد. ژاک روگ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک هم در سخنرانی افتتاحیه خود به موضوع حضور زنان در تمامی کاروان‌های شرکت‌کننده در المپیک برای نخستین بار اشاره کرد.

اولین دوی 800متر زیر یک دقیقه و 41 ثانیه

دیوید رودیشا از کنیا نخستین انسانی است که توانست دوی 800متر را زیر یک‌دقیقه و 41ثانیه بدود. او با رکورد یک دقیقه و 40ثانیه و 81صدم ثانیه رکورد جدیدی به نام خود ثبت کرد؛«این لحظه‌ای است که من مدت‌ها منتظرش بودم. شکستن رکورد جهان واقعا باورنکردنی است».

نفر دوم فینال 800متر المپیک لندن با رکوردی به مدال نقره رسید که پیش از رودیشا بهترین رکورد جهان به شمار می‌رفت.

اولین شهری که سه بار میزبان شده است

شروع این بازی‌ها به این معنی بود که لندن به تنها شهری در جهان تبدیل شده که سه بار میزبان یکی از المپیک‌ها مدرن شده است؛ پیش از این پایتخت انگلیس در سال‌های1908 و 1948میزبان این رقابت‌ها شده بود.

کدام کشورها در المپیک لندن بیشترین پیشرفت را داشتند

برنز برای کاروان ایران

المپیک لندن برای بسیاری از افراد یکی از خاطره‌انگیزترین المپیک‌هایی است که تا حالا برگزار شده است. وقتی هم که مسئله به مدال‌ها مربوط باشد، برخی کشورها ازجمله کشور خودمان دلیل بیشتری دارند که خوشحال باشند. ایران که از سال1948 در المپیک شرکت می‌کند و تنها المپیک‌های1980 مسکو و 1984را تحریم کرده است، تا پیش از لندن بهترین عملکرد را در المپیک 2000سیدنی داشت (سه‌طلا، یک برنز). پیش از آن در 1956ملبورن، ایران با دو طلا، دو نقره و یک برنز بهترین عملکرد را داشت اما لندن جایی برای ثبت بهترین عملکرد ایران بود؛ کاروان ایران در این رقابت‌ها چهار طلا، پنج نقره و سه برنز به‌دست آورد تا چند رکورد جدید ثبت کند. پیش از این، ایران هرگز چهار مدال طلا و پنج مدال نقره نگرفته بود و این نخستین بار در تاریخ بود که تعداد مدال‌های ایران در یک المپیک، دو رقمی می‌شد. از مجموع 60مدالی که ایران در طول تاریخ برگزاری المپیک کسب کرده است، 12مدال مربوط به المپیک لندن هستند. ایران که بهترین نتیجه تاریخ را داشته است، در جدول پیشرفت کاروان‌های شرکت‌کننده در المپیک، بعد از انگلیس و ژاپن سومین تیم موفق به شمار می‌رود.

المپیک لندن برای آمریکا هم جایگاه خاصی دارد؛ کاروان آمریکا که در پکن بعد از چین دوم شده بود، این بار توانست جایگاهش را از این کشور آسیایی پس بگیرد. بیشترین پیشرفت را در این رقابت‌ها اما تیم بریتانیا (انگلیس، ولز،‌اسکاتلند و ایرلند شمالی) داشت که با کسب 65مدال، 18مدال بیشتر از دوره قبل به‌دست‌آورد. جمع مدال طلای این تیم هم از 19به 29رسید. البته با توجه به شرایط میزبانی، این پیشرفت چندان غافلگیر‌کننده نیست.دومین کشوری که بیشترین پیشرفت را در کسب مدال داشت، ژاپن بود که مجموع 38مدال آنها 13تا بیشتر از مجموع مدال‌های این کشور در چین بود. شناگران ژاپنی با 11مدال و همینطور کشتی‌گیران این کشور با شش مدال که چهار تای آنها طلا بود، عامل اصلی ترقی کاروان ژاپن بودند. جودوی این کشور هم با هفت مدال سهم بزرگی در این پیشرفت داشت.چین برخلاف دوره گذشته که با توجه به میزبانی توانست صدرنشین جدول توزیع مدال‌ها باشد، این بار 13مدال کمتر گرفت. استرالیا هم که به‌صورت سنتی حضوری فعال در جدول توزیع مدال‌ها دارد، در لندن عملکردی تقریبا ناامیدکننده داشت. مجموع 35مدال (هفت مدال طلا) این کشور، 11مدال کمتر از چیزی است که در پکن نصیب استرالیایی‌ها شده بود.