دیوید دنبی منتقد نیویورکر اخیرا در کتابی با عنوان آیا سینما آینده‌ای دارد؟ به‌طور دقیق و جالب‌توجه، آینده سینما را بررسی کرده و این هنر را در دهه دوم قرن بیست‌ویکم، هنری در معرض انقراض پیش‌بینی می‌کند. دنبی در کتاب خود از کوئینتین تارانتینو، برادران کوئن، پدرو آلمودوار و دیوید فیچر به‌عنوان فیلمسازانی که می‌توانند آینده سینما را با سبک ویژه فیلمسازی خود نجات دهند نام برده و موفقیت‌ها وشکست‌های آنها را در دوران فعالیتشان بررسی کرده است. این منتقد سینما در بررسی گذشته به آثار سینماگرانی چون جان کرافورد،اوتو پرمینگر و ویکتور فلمینگ و همچنین کلینت ایستوود پرداخته و در کنار آن به دو منتقد معروف جیمز اجی و پاولین کائل اشاره دارد که فرهنگ و روند فیلمسازی در زمان خود را با نظرات سازنده خود متحول کردند.
دیوید دنبی منتقد و نویسنده نیویورکر از سال 1998تا‌کنون فعالیت دارد. او معتقد است که فیلم‌های خوب سینما و آثار ماندگار اکنون به ندرت ساخته می‌شوند و همین موضوع آینده سینما را به خطر انداخته است. به اعتقاد دنبی یکی از دلایل افت آثار سینمایی این است که دیگر در آنها خبری از محیط‌های واقعی نیست و همه‌‌چیز در محیط‌های غیرواقعی اتفاق می‌افتد. همه‌‌چیز دیجیتال است و خبری از فضاهای واقعی و هیجان طبیعی از برخورد‌ها و انفجار‌ها نیست. دو سوم در آمد فیلم‌ها از فروش آنها و اکران در خارج از آمریکاست. تکنولوژی از جنبه دیگری نیز بلای جان سینما شده است. اکنون فیلم‌های سینمایی را بر پرده‌های کوچک‌تری چون لپ‌تاپ، تبلت و حتی گوشی‌های موبایل می‌توان دید؛ ضمن اینکه اکنون دیگر کمتر فیلم‌ها در خود آمریکا فیلمبرداری می‌شوند و کشور‌هایی چون تایلند به استودیوی فیلم‌های سینمایی تبدیل شده‌اند.
بسیاری از ژانر‌های سینمایی اکنون به فراموشی سپرده شده‌اند و استودیو‌های فیلمسازی تنها به ساخت فیلم براساس کتاب‌های کمیک و بازی‌های کامپیوتری و در برخی موارد آثار تخیلی برای نوجوانان تمایل دارند. دنبی معتقد است که معدود فیلمسازانی چون پدرو آلمودوار هستند که آثارشان هیجان و سبک خاص فیلمسازان مشهوری چون اینگمار برگمان و فرانسیس تروفو و فدریکو فلینی رازنده نگه داشته است. او بیان می‌کند: تونی گلوری سازنده فیلم خوش ساخت مایل کلایتون که در مورد یک وکیل نیویورکی با بازی جورج کلونی ساخته شد پنج سال پیش به من گفت که سینما آینده‌ای ندارد و این پیش‌بینی او اکنون به واقعیت نزدیک می‌شود. چیزی از استعداد‌ها کم نشده. سینما سرشار از استعداد‌های بازیگری و فیلمسازی است اما برای نجات سینما همه باید منتظر یک تحول بزرگ باشیم.
