او در محافل تحقیقاتی و علمی‌آمریکا در عرصه سیاست خارجی از اعتبار بسیار زیادی برخوردار بوده و گزارش‌ها و تحقیقات بسیاری از وی در این عرصه‌ها به جای مانده است.
این افسر و کاردار پیشین‌آمریکا در گفتگو با جواد حمیدی همکار سرویس بین‌الملل همشهری نسبت به کنفرانس امنیتی عراق که قرار است دومین جلسه آن ماه جاری در ترکیه برگزار شود، ابراز عقیده کرده است.
- برای اولین سئوال درباره اصل برگزاری کنفرانس بین المللی عراق که دور نخست آن در بغداد برگزار شد چه نظری دارید؟
همانگونه که می دانید اصل این کنفرانس برای جلب کمک و حمایت کشورهای همسایه عراق درباره مهمترین موضوع و دغدغه موجود در این کشور یعنی بر قراری امنیت است. اگر قرار باشد طرفهایی در خصوص تثبیت امنیت در عراق تضمین دهند بی شک کشورهای همسایه و ایالات متحده بهترین آنها هستند.
- و اینکه نمایندگانی از ایران، سوریه و ایالات متحده در آن حضور داشتند؟
خوب بی تردید این گام بسیار مثبتی می شود. از این منظر که ایران، سوریه و ایالات متحده پشت یک میز حضور دارند و درباره مهمترین چالش امروز عراق با یکدیگر بحث می کنند. شاید این کنفرانس در نوع خود و از حیث حضور توأمان این کشورها کم نظیر و شاید بی نظیر باشد.
- چه ویژگی دیگری می توانید از حیث حضور همزمان نمایندگانی از واشنگتن و تهران برای این کنفرانس بیان کنید؟
اینکه ایران حاضر شده درباره امنیت عراق مذاکره کند و ایالات متحده نیز حاضر است به حرف ایران گوش دهد. اما متاسفانه به زلمای خلیل زاد – سفیر آمریکا در عراق- اجازه داده شده است تنها در کریدوری باریم و محدود گفتگو کند.
اما نفس این گفتگو مهم است. اگر بخاطر داشته باشید تهران تاکید داشت تنها درباره عراق با ایالات متحده گفتگو نمی‌کند و ایالات متحده نیز ادعا می‌کرد ایران برخی تجهیزات نظامی و مواد منفجره در اختیار مبارزین عراقی قرار می‌دهد. خوب با گذشت یک سال این موارد به فراموشی سپرده شده است و دو کشور پای میز مذاکره‌اند.
- فکر نمی کنید دیگر موارد و اختلاف نظرهای موجود نیز از طریق مذاکره قابل حل و فصل است؟
در واقع دیپلماسی تنها راه موجود است. اما باید بخاطر داشت دیپلماسی تنها در مورد طرفهایی پیش خواهد رفت که با یکدیگر گفتگو کنند نه اینکه یکدیگر را از مذاکره محروم سازند.
اگر تهران و واشنگتن می توانند بر سر برقراری امنیت در عراق با یکدیگر گفتگوی مستقیم داشته باشند بی تردید در مورد تروریسم و بحران هسته‌ای نیز می توانند. در واقع دلیلی ندارد این شانس از دو طرف سلب شود.
- این کنفرانس چه نقاط ضعفی داشته است؟
این کنفرانس یک مشکل اساسی داشت و آن اینکه هیچگونه تعهد، برنامه کاری، نتیجه عملی و هر چیز دیگری از این دست را در بر نداشت که باید به آن توجه شود. دور دوم این کنفرانس هر کجا که قرار است برگزار شود باید به نتیجه ای کاربردی تر بیانجامد.
نباید فراموش شود که اصل کنفرانس برای چه است و باید تعهداتی بر عهده کشورهای حاضر گذارده شود و برای عملی شدن این تعهدات برنامه کاری تدوین شود.
