عمده‌ترین صنایع دستی استان تهران عبارتند از: قلم زنی روی مس، خراطی، سبد بافی، خاتم کاری، شیشه گری، تراش و نقاشی روی شیشه، زیلو بافی، نقاشی چرم، قالی بافی و سفال‌گری، حصیربافی ، ورنی‌بافی ، دست‌بافی، چاپ باتیک، جاجیم و گلیم بافی، رویه پشتی، جوال، خورجین، رنگرزی و ریسندگی.
مراکز مهم خرید سوغاتی شهر تهران عبارتند از: مراکز خرید عتیقه منوچهری، مراکز خرید صنایع دستی- خیابان طالقانی و استاد نجات اللهی، مرکز خرید فرش - بازار بزرگ و خیابان فردوسی و مرکز خرید کتاب - روبروی دانشگاه تهران.
صنایع دستی رایج در استان تهران به سه دسته شهری، روستایی و عشایری تقسیم می شود. در صنایع دستی شهری، تولید در کارگاه های دایمی صورت می گیرد و فعالیت عمده شامل خراطی و سبدبافی، شیشه گری، تراش و نقاشی روی شیشه، زیلوبافی، نقاشی روی چرم، قالی بافی و سفال گری و چاپ باتیک است. با نگاهی به سابقه تولید و قدمت چنین فرآورده هایی در تهران در می یابیم که این رشته ها سابقه تولید طولانی در تهران ندارند و بیش تر حاصل کار صنعتگران اصفهانی یا شیرازی مقیم تهرانند. تولیدکنندگان مصنوعات سفالی بیش تر از لالجین همدان به تهران کوچ کرده اند و خراطان به طور عمومی اهل دزفولند.
تنها نقاشی روی چرم که از دوره قاجاریه در تهران رواج داشت، متکی به سابقه ای ممتد است. به اضافه چاپ باتیک که از سال های بعد از جنگ دوم جهانی در تهران رایج شد و گروهی به طور پراکنده به آن اشتغال داشته اند. در سال های اخیر نیز عده ای از هنرجویان کلاس های آزاد سازمان (سابق) صنایع دستی، در تهران سرگرم فعالیت بوده اند.
صنایع دستی روستایی که به طور کلی خانگی و غیردایمی است و فعالیت های عمده قالی بافی، گلیم بافی، حصیربافی و جاجیم بافی را تشکیل می دهد که از این بین، دست بافی و گلیم بافی در استان تهران دارای سابقه ای بسیار طولانی است و پاره ای دیگر از رشته ها طی سال های اخیر از طریق کارگاه های آموزش جهاد سازندگی یا مراکز بهزیستی به مناطق روستایی راه یافته و به دلیل قابلیت های اقتصادی گروه هایی را جذب کرده است.
نکته حایز اهمیت این است که پاره ای از صنایع دستی رایج در بعضی نقاط روستایی استان تهران دارای خصلت کارگاهی بوده و تولید آن ها دایمی است. با توجه به آن چه گفته شد، تهرانی ها و شهرستانی های مقیم تهران هم می توانند سوغات متنوعی را از این کلان شهر با خود ببرند.
عمده ترین صنایع دستی استان را قلم زنی روی مس، خراطی، سبد بافی، خاتم کاری، شیشه گری، تراش و نقاشی روی شیشه، زیلو بافی، نقاشی چرم، قالی بافی و سفال گری تشکیل می‌دهند.
البته تنها نقاشی روی چرم که از دوره قاجاریه در تهران رواج داشت، متکی به سابقه ای ممتد است. به اضافه چاپ باتیک که از سال های بعد از جنگ دوم جهانی در تهران رایج شد و گروهی به طور پراکنده به آن اشتغال داشته اند.
