درس هایی از قرآن؛ اهداف قیام امام حسین (ع)

1 - حفظ اسلام اصیل. امام حسین(ع) فرمود: دین دارد عوض می‌شود. «أَ لَا تَرَوْنَ انَّ الْحَقَّ لَا یُعْمَلُ بِه» (بحارالانوار/ج44/ص192)؛ به حق عمل نمی‌شود و کسی از باطل نهی نمی‌کند.

2 - حفظ حقوق مردم. شب عاشورا فرمود: یاران من، هرکدام به مردم بدهی دارید، بروید بدهی‌تان را بدهید، به جای اینکه به جبهه بیایید. حضرت مسلم را که می‌خواستند شهید کنند، فرمود: من یک مقدار بدهی دارم. پیغمبر وقتی می‌خواست تبوک برود، فرمود: یا علی «أَنْتَ تَقْضِی دَیْنِی» (بحارالانوار/ج28/ص54)؛ من بدهی دارم، تو بدهی مرا بپرداز. قرآن می‌گوید: اگر کسی مرد، «مِنْ بَعْدِ وَصِیَّه یُوصی بِها أَوْ دَیْنٍ» (نساء/11)؛ اول بدهی‌اش را بدهید، بعد ارثش را تقسیم کنید.

3 - جایگاه نماز در قیام امام حسین(ع). امام حسین(ع) مقام اولش برای نماز است. «أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاهَ» بعد می‌گوییم: «وَ جَاهَدْت فی سبیل‌الله» (کافی/ج4/ص570)؛ آن هم نماز اول وقت، امام حسین روز عاشورا از مستحبات هم نگذشت. با جماعت، با اذان، ‌الله اکبر!

چند جمله راجع به نماز صحبت کنم. یکی می‌گوید: این کشورهایی که نماز می‌خوانند عقب هستند. می‌گوییم: اگر کسی ماشینش راه نرفت، باید دید مشکلش چیست که حرکت نمی‌کند. در قرآن هم داریم «وَ اعْبُدُوا» (نساء/36)؛ هم داریم: «وَاعْلَمُوا» (بقره/194)؛ اولی یعنی نماز بخوان، دومی یعنی درس بخوان. شما «وَ اعْبُدُوا» را عمل می‌کنی، «وَ اعْلَمُوا» را عمل نمی‌کنی. چرخ جلو را باد می‌کنی، چرخ عقب را باد نمی‌کنی. خوب ماشین نمی‌رود. دین ما یک دین جامعی است. بچه‌ای که به دنیا می‌آید، بدنش همه‌جور ویتامینی لازم دارد. خدای حکیم یک شیر در سینه مادر گذاشته است، هرچیزی بدن بچه لازم دارد در شیر جاسازی کرده است. در نماز هم تمامی کمالات هست.

4 - نماز، جامع تمامی کمالات دینی. عدالت کمال است، پیشنماز باید عادل باشد. نظم در نماز هست. صف‌ها باید منظم باشد. شهید در نماز هست، مهر کربلا. حضور در صحنه هست، قد قامت الصلاه همه حاضر می‌شوند. مردمی ‌‌بودن در نماز هست. همه با هم یکسان هستیم، امتیازی نیست. توحید در نماز هست. معاد در نماز هست. ورزش در نماز هست. عطر در نماز هست، مسواک در نماز هست. شانه در نماز هست، ازدواج در نماز هست. لقمه حلال در نماز هست. نشاط در نماز هست. اگر می‌خواهی وضو بگیری با آب سرد وضو بگیر و خشک نکن.

5 - توجه ویژه اسلام به محرومان و نیازمندان. کمک به فقرا در نماز هست. حضرت علی(ع) در نماز انگشترش را داد. در 27آیه قرآن نماز و زکات به هم چسبیده است. «یُقیمُونَ الصَّلاه وَ یُؤْتُونَ الزَّکاه» (مائده/55) ؛ حدود 500 آیه در قرآن داریم، برای کمک به فقرا. با الفاظ مختلف. اعطا، ایتا، زکات، خمس، کفاره، صدقه، انفاق، نذر و عهد. کسی روزه بخورد، باید 60فقیر را غذا بدهد. حاجی‌ها در عید قربان گوسفند که می‌کشند باید بخشی از آن را به فقرا بدهند. در جهاد هم هست. چون هرچه از غنایم جنگی گرفتی، بخشی از آن برای فقراست.

نماز مثل سوزن است، تمامی کارهای خیر مثل نخ؛ اگر سوزن فرو رفت نخ هم می‌رود، اما اگر سوزن ایستاد، نخ هم می‌ایستد. اگر کسی نماز نمی‌خواند ولی عزاداری می‌کند، عزاداری‌اش می‌ایستد. «فإن قبلت قبل ما سواها و إن ردت رد ما سواها» (بحارالانوار/ج10/ص393)؛ اگر نماز قبول شد، باقی کارها قبول می‌شود، نماز رد شد، همه‌‌چیز رد می‌شود.