«سهیل محمودی» متولد 1339 در تهران است. ورود او به عرصه هنر همان‌گونه که خودش می‌گوید از دوران بچگی است.
محمودی با انقلاب به گفته خودش وارد کارهای نوشتاری می‌شود و برای اجرای تئاتر به روستاها می‌رود و سر و کارش به تئاتر و متن نمایشی، فیلمنامه، ادبیات داستانی و مطبوعات می‌افتد. او از سال 58 که هجده ساله بوده پایش به محافل اهل قلم و روشنفکری باز می‌شود.
در ادامه او به تئاتر شهر و تالار رودکی که آن زمان به عنوان سینما تئاتر کوچک تهران شناخته شده بود و خیلی‌ها برای دیدن نمایشنامه به آنجا می‌رفتند، باز می‌شود و نمایش شب بیست و یکم را با بازی بهروز به‌نژاد و خسرو شکیبایی می‌بیند و بر روی او تأثیر می‌گذارد و... .
در حال حاضر سهیل محمودی حدود 15 کتاب چاپ کرده که بیشتر آنها در حوزه شعر و ترانه است، گپ ما با او درباره برنامه با کاروان شعر و موسیقی است که به پخش شش سالگی خود در شبکه دو می‌رسد.
- چند سالی است در کنار برادران مناجاتی به فعالیت هنری می‌پردازید. دلیل این رابطه طولانی چیست؟
- بله، یک گروه همراه و منسجم فرهنگی و فنی هستیم و سالهاست در کنار هم هستیم.
- از کنار همین گروه، مؤسسه‌ای به نام تماشاگه راز بیرون آمده است؟
- تجربه‌های مشترک و ارزنده‌ای هم در همکاری مستمر به‌دست آورده‌ایم که حاصلش همین مؤسسه است که جای پیوند و مهر و دوستی است و این توفیق کمی نیست که یک گروه فرهنگی و فنی برنامه‌ساز سالها- حدود یک دهه- با هم به افق‌های مشترکی دست پیدا کرده باشند و این سرمشقی بوده برای بسیاری از برنامه‌ها در این حال و هوا.
- منظورتان کدام حال و هواست؟
- یعنی تأثیرگذاری این‌گونه برنامه‌هایی که به مفاخر ادبی و فرهنگی می‌پردازند.
- این حال و هوا ادامه همان حال و هوای برنامه نغمه بهاران است؟
- بله سلسله برنامه‌های با کاروان شعر و موسیقی ادامه و استمرار فراگیرتر برنامه‌ای است با عنوان «نغمه بهاران» که در نوروز 79 از شبکه دو سیما پخش گردید.
- یادم هست که استقبال خوبی از آن برنامه به‌عمل آمد.
- با استقبال خوب اهالی فرهنگ و اندیشه و هنر و عامه مردم روبه‌رو شد. این برنامه به مناسبت‌های مختلف در نوروز، ضیافت در رمضان و کاروان در محرم، سالها از اقبال عمومی برخوردار بوده است.
- برای این‌که جنبه تخصصی‌تری به این برنامه داده شود تبدیل به کاروان شعر و موسیقی شد؟
- این برنامه با توجهی خاص‌تر به دو هنر شعر و موسیقی شکل گرفت و حدود پنج سال است که هر هفته این برنامه شب‌های جمعه پخش می‌شود. توجه مخاطب باعث شده این همه سال کاروان شعر و موسیقی حرکت خود را ادامه دهد. معمولاً آسیب مهم برنامه‌های طولانی مدت در رسانه «طبق معمول شدن» و به «روزمرگی» افتادن است.
- به نکته خوبی اشاره کردید. تصور نکردید این روزمرگی، آفتی باشد جهت از دست دادن جذابیت برنامه و مخاطبان آن؟
- خیلی تلاش کردیم دچار این آسیب نشویم. سطح برنامه‌های ما گاه بسیار بالا بوده و گاه هم در حد متوسط، این ویژگی این‌گونه کارهاست اما همه تلاش داشته‌ایم که دچار ابتذال و آسان‌گیری و ساده‌پسندی نشویم. به نظر خود ما این نقطه قوت و نکته با اهمیت کار ماست که در طی چند سال به آن پرداختیم.
- آقای محمودی اگر از شما بپرسم از چه زمانی با شعر و شاعری آشنا شدید، چه می‌گوئید؟
- از اول بچگی.
- یعنی شعر خاص، مکتب خاص یا شرایط خاصی باعث شد به این سمت کشیده شوید؟
- از دوران نوجوانی ایجاد شد و زندگی کردن با اهل هنر و ادبیات ... تو رو خدا وارد این سؤالات که بعضی برنامه‌های تلویزیونی و حتی برخی مطبوعات به آن می‌پردازند نشویم.
- منظورتان برنامه‌های زرد و نشریات زرد است؟
- خوب ما همه نوع برنامه زرد داریم، مطبوعات زرد داریم، کتاب زرد داریم، رمان زرد داریم و همین‌طور مجموعه شعر زرد هم داریم و... .
- خیلی از برنامه‌سازان این‌گونه برنامه‌ها و یا نشریات معتقدند این‌گونه برنامه‌ها پرطرفدارتر است.
- ما سال‌های سال است از این‌گونه برنامه‌ها و همین‌طور سؤال‌های زرد فرار می‌کنیم، به نظر من می‌شود کمی جدی بود.
- بحث حضور شما در این برنامه و این تصور که تا اسم برنامه با کاروان شعر و موسیقی مطرح می‌شود، مخاطبان به یاد سهیل محمودی می‌افتند به دلیل اجرای صمیمی و کارشناسانه شما نیز هست.
- اجرا نوعی تعامل است. به نظر من یک رسانه نیاز به حضور کسانی دارد که دستی در کار دارند. مسلم است ارتباط با اهل شعر و موسیقی و این نوع آدم‌ها ارتباط صمیمی را ایجاد می‌کند؛ جدای از بحث مجری‌گری و مجری بودن.
- «با کاروان شعر و موسیقی» از جمله برنامه‌هایی است که به لحاظ تنوع مهمان چه پیشکسوتان و چه جوانان و حضور آنها در برنامه، مثل استاد تجویدی و منوچهر همایون‌پور در تلویزیون متفاوت با سایر برنامه‌های تلویزیون است.
- مطمئناً هر که دستی به ساز داشته و دمی و نفسی به آواز یا قلمی در دست می‌گرفته و در حوزه‌های جدی و فرهنگی موسیقی و ادبیات، تلاش می‌کرده جایش در این برنامه بوده. برنامه ما از آن‌دسته برنامه‌هایی است که نخبه‌هایی که گرایش‌های متنوع و گوناگون در عرصه شعر و موسیقی دارند ارتباط خوبی با برنامه ما داشته‌اند.
الآن می‌توانم بگویم آرشیو ما به جهت تولید موسیقی، تنوع میهمان‌های برنامه، در حال حاضر غنی‌ترین آرشیو طی سال‌های اخیر است. بسیاری از بزرگان شعر و موسیقی و پیشکسوتان چه حاضران و چه درگذشتگان.
مثل استاد درگذشته بهزاد رضوی، استاد زنده‌یاد نور‌الدین رضوی سروستانی، شادروان دکتر سید حسن حسینی و... و از ماندگانی که سایه‌شان مستدام باد.
مثل استاد احمد ابراهیمی، استاد خانم پری صابری، یوسف زمانی، پوررضا، استاد محمود استادمحمد، استاد دکتر محمدرضا ریخته‌گران، استاد جلال ذوالفنون، جلیل شهناز و... که حضور اینها در کنار نسل جوان و نوخاسته در زیر یک سقف، حاصل تلاش مجموعه دوستان ما بوده.
