این ظاهرا ادله تازه‌ای است که وزارت راه اعلام کرده است.سازمان محیط‌زیست هم همان حرف‌های همیشگی را زده است.
به‌مثابه یک مؤسسه خیریه در چین که به بدرفتاری با وحوش پارک سرنگتی در آفریقا اعتراض می‌کند.و انگارنه‌انگار که این سازمان صراحتاً حق دارد اگر کنارگذر پیش‌گفته را مخرب محیط‌زیست می‌داند، مانع از احداث آن شود.
و اما، آنچه که وکلای ملت گفته‌اند، البته قابل درک است. چند ماهی بیش به انتخاباتی مهم باقی‌نمانده، و این فلامینگوها و نیلوفرها و کاکایی‌ها و اگرت‌ها نیستند که رأی می‌دهند.
رأی را آنها می‌دهند که آمد و رفت بلدوزرها برای‌شان امیدی واهی می‌آفریند، شاید برای لقمه‌ای نان. بحث این است که اتفاقا لقمه نان را نه آن بلدوزرها و بلکه بقای تالاب است که فراهم می‌آورد.
در این‌باره به ذکر مصداقی کوتاه بسنده می‌شود: گفته می‌شود که احداث کنارگذر موصوف، 500 هکتار از تالاب انزلی را خشک خواهد کرد.
هر هکتار تالاب (براساس شاخص‌های معمول برنامه‌ریزی اکوتوریسم) در سال به‌طور متوسط می‌تواند 3 هزار دلار درآمد گردشگری ایجاد کند.
با این حساب، فقط یکی از زیان‌های احداث آن کنارگذر، از دست رفتن فرصت کسب سالانه یک میلیون و پانصد هزار دلار درآمد گردشگری خواهد بود.
و توجه داشته باشید که گردشگری فقط یکی از 20 استفاده اقتصادی است که می‌توان از یک تالاب داشت و همه این استفاده‌ها البته جدای از ارزش زیست‌بومی تالاب به‌عنوان بخشی از میراث طبیعی یک سرزمین است... اما حیف... که فلامینگوها نمی‌توانند رأی بدهند.
