به این معنا که این رهبران نظام سیاسی هستند که باید اطمینان خاطر را درباره صحت انتخابات برای جناح‌ها به وجود آورند.
در واقع نکته ای که رهبر معظم انقلاب دیروز در دیدار جمعی از اقشار مختلف قم با ایشان، تاکید کردند و درباره رعایت اخلاق انتخاباتی هشدار دادند کاملا جدی است و فرموده ایشان مبنی بر اینکه در 28 سال گذشته انتخابات سالمی داشته‌ایم تاکید مجددی است بر اینکه هشتمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز همچون سال های گذشته باید در صحت کامل برگزار شود.
از سویی دیگر ابراز نگرانی هایی که درباره انتخابات صورت می گیرد فرآیند درون سیستمی است و تا جایی قابلیت استماع دارد که پای بیگانگان را به میان نکشد.
در آستانه سالگرد انقلاب اسلامی نباید فراموش کرد که شعار ما استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی بوده و این استقلال ما، به اعتراف همه دولت‌ها استقلالی مثال زدنی بوده است ونباید اجازه داد که نفوذ بیگانگان این استقلال را مخدوش کند.
اینکه رئیس جمهوری آمریکا در ادامه سیاست های میلیتاریستی خود و به قصد ایجاد خدشه در اذهان عمومی، در صف آرایی های داخلی ما دخالت کرده و انگشت حمایت بر جمع خاصی می گذارد، نه شعارهای آن جمع، بلکه استقلال ما را نشانه گرفته است و ساده انگاری است اگر که فرض کنیم جورج بوش با آن شناسنامه و جایگاه سیاسی‌اش در جهان برای سرنوشت ما دلسوزی به خرج می دهد.
در واقع خود این دخالت و حمایت، سرنخ را به دست مردم و گروه‌هایی که به صورت جمعی حمایت می شوند می دهد تا راه را از چاه تشخیص دهند.
موضوع دیگری که معمولاً در آستانه انتخابات بروز می کند، تخریب هایی است که از سوی جناح‌ها یا اشخاص علیه جناح یا شخص رقیب صورت می گیرد. متأسفانه در این زمینه آسیب‌هایی را شاهد هستیم و این آسیب‌ها هم در عرصه عمومی و غیر رسمی و هم در عرصه رسمی نمود پیدا می کند.
برای ممانعت از بروز این اتفاق در آستانه انتخابات، در وهله اول نظام سیاسی باید پاسدار باشد و اگر کسی قصد تخریب داشت با اوبرخورد کند؛ به این معنا که نظام سیاسی نباید در این حوزه، موضع دوگانه اتخاذ کند؛ یعنی اینکه هر جا تخریب به نفعش بود کوتاه بیاید و هر جایی که تخریب به ضررش بود به شدت برخورد کند و این طور نباشد چیزی که برای دیگران مذموم است برای ما ممدوح شود.
چه بسا اینکه تخریب گاه در شکل های مرموزانه ای هم صورت می گیرد که از عهده برخورد برای مردم عادی خارج است و اصحاب قدرت هستند که باید با آن برخورد کنند و وظیفه پاسداری از سلامت انتخابات را به عهده گیرند. تمرکز نامزدها صرفا برای معرفی خودشان و بی‌توجهی مردم به تخریب‌ها باید تبدیل به فرهنگ شود.
این فرهنگ باید نهادینه شود که اگر نامزدی پیش از معرفی خود به تخریب رقیب بپردازد مردم خودبه خود از وی رویگردان شوند و با چنین فرهنگی است که سلامت انتخابات تضمین می شود.
در این میان نقش رسانه ملی در تامین فرصت های برابر و منصفانه برای نامزدهای قانونی دوچندان می شود ولی واقعیت موجود تا رسیدن به این نقش مطلوب فاصله دارد.
