انسان نسبت به زمین و دنیای خودش بیتفاوت است، ولی گله دارد که چرا هوا یا آب یا زمین و... تمیز نداریم و نمیتوانیم نفس بکشیم.
چرا همهجا کثیف است، مسئولین کجا هستند و چرا به دادمان نمیرسند.
و اما زمین. تحمل، تحمل، تحمل. زمین مثل مادری است که بچههای بداخلاق دارد. بچههایش به همهچیز چنگ میزنند و همهچیز را خراب میکنند. اتاقهایشان را شلوغ و کثیف میکنند و بعد میگویند چهقدر اتاقمان کوچک و گرم و... است. ولی زمین مادری است که باید تحمل کند. اما تا کی، هیچکس نمیداند.
پارمیس گنجی، ۱۴ساله، خبرنگار افتخاری از تهران
عکس: فریدا زینالی، خبرنگار جوان از تبریز
نظر شما