کوهنوردی که حتی قطع‌شدن پاهایش هم نتوانست راه رسیدن به موفقیت و فتح قله‌های صعب‌العبور را برایش ناهموار کند. اگرچه «سجاد سالاروند» ۳ سال پیش، پاهایش را در یک سانحه رانندگی از دست داد، اما اکنون رکوردهای صعود را یکی پس از دیگری شکسته است. او تنها ایرانی‌ای است که با ۲ پای مصنوعی، بارها قله دماوند را از سخت‌ترین مسیر صعود فتح کرده، با همان دو پای مصنوعی به دیواره «بیستون» صعود کرده است و این روزها هم رؤیای ایستادن بر بام جهان و حضور در پارالمپیک «توکیو» به‌عنوان دونده را در سر دارد. گفت‌وگوی خواندنی ما را با این کوهنورد با انگیزه می‌خوانید.
- ماجرای آن حادثه تلخ
حادثه دردناک نیمه‌شب نخستین روز فروردین‌ماه، شد نقطه عطف زندگی سجاد سالاروند. شبی که دست سرنوشت هر ۲پای یک کوهنورد را از او بگیرد، بی‌شک به دردناک‌ترین خاطره زندگی یک ورزشکار تبدیل می‌شود، اما سجاد بدون پاهایش مچ سرنوشت را خواباند تا قدرت عزم و اراده‌اش را به نمایش بگذارد. با این وجود هنوز هم لحظه‌های پرالتهاب وقوع آن حادثه از ذهنش پاک شدنی نیست. سالاروند حرف‌هایش را با مرور وقایع آن شب آغاز می‌کند: «نیمه‌های شب با خودرو شخصی‌ام از کرج به تهران می‌آمدم. در میانه راه بودم که ناگهان خودرو دیگری با سرعت زیاد، ماشین من را از مسیر اصلی منحرف کرد. به خودم که آمدم، گاردریل‌های حاشیه بزرگراه وارد خودرو من شده و در همان لحظه نخست، هر ۲ پایم را قطع کرده بود. آن شب تنها بودم و تا رسیدن خودروهای امدادی، همین ورزش کوهنوردی بود که به کمک من آمد تا زنده بمانم و آروزهایم را دنبال کنم.» سالاروند مکثی می‌کند و ادامه می‌دهد: «به دلیل ترافیک زیاد بزرگراه، یک‌ساعت طول کشید تا آمبولانس به صحنه تصادف برسد. از آنجایی که به‌عنوان یک مربی کوهنوردی، دوره‌های پزشکی کوهستان را گذرانده بودم و با کمک‌های اولیه آشنایی داشتم، خودم دست به کار شدم. خوشبختانه هنوز هوشیار بودم و توانستم با کمک رانندگان حاضر در صحنه از خونریزی هر ۲ پایم جلوگیری کنم. پای چپم را که از زانو قطع شده بود با کمربند و پای راستم را با کش باربندی که یکی از رانندگان به من داد، بستم. سپس پاهایم را به سمت بالا گرفتم تا از خونریزی جلوگیری شود.»
- رکوردشکنی‌های سجاد
برای کوهنوردی که پیش از قطع شدن پاهایش بسیاری از قله‌های مرتفع کشور را فتح کرده است، باید کنار آمدن با شرایط جدید دشوار باشد، اما ماجرای سجاد سالاروند فرق دارد. خودش می‌گوید تنها ۲۴ ساعت طول کشید تا موضوع قطع شدن پاهایش را بپذیرد و دوباره عزمش را برای ایستادن روی قله‌های صعب‌العبور جزم کند. «پس از جراحی، وقتی اثر داروهای بی‌هوشی از بین رفت، چند دقیقه‌ای با خودم خلوت کردم. نتیجه آن جلسه خصوصی با خودم، تصمیم برای بازگشت به کوه و فتح قله‌های مرتفع بود. ۶ ماه طول کشید تا پروتز مناسب پاهایم آماده شود. هنوز زخم پاهایم خوب نشده بود که توانستم پس از دریافت پاهای مصنوعی، بایستم و چند قدمی راه بروم.»
سجاد تنها به ایستان روی پاهای مصنوعی‌اش کفایت نکرد و پس از دریافت پروتز بود که موفقیت‌ها یکی پس از دیگری از راه رسیدند. حرف‌ها که به اینجا می‌رسد، سالاروند از ماجرای نخستین صعودش با پاهای مصنوعی می‌گوید: «کارکنان مرکز ساخت پروتز گفته بودند ۸ ماه طول می‌کشد تا بتوانم معمولی راه بروم و در بهترین حالت به یک کوهپیمایی ساده فکر کنم. اما تنها ۲ ماه پس از دریافت پروتز به ارتفاعات دارآباد، توچال و کلکچال صعود کردم. ۱۵ ماه پس از تصادف نیز در مدت زمان یک و نیم روز توانستم از جبهه جنوبی، قله دماوند را فتح کنم. این زمان صعود برای کوهنوردان حرفه‌ای است که با سلامت جسمی کامل اقدام به فتح قله می‌کنند. اما من توانسته بودم به‌عنوان نخستین ایرانی با ۲ پای مصنوعی روی بام ایران بایستم.»
- ... به رفتنم پا نداد
قدم‌های آخر نزدیک قله، اشک شوق امانش نمی‌داد. می‌گوید همه مسیر خدایی را شکر کرده که اگرچه پاهایش را گرفت اما به رفتنش پا نداد. اما برای اراده آهنین سجاد، فتح قله دماوند آخرین ایستگاه برای اثبات توانایی‌هایش نبود. او یکبار دیگر سراغ هدف‌هایی رفت که پیش از قطع شدن پاهایش نیز به آنها دست یافته بود. خودش می‌گوید: «پیش از تصادف، به دیواره‌های مختلفی مانند علم کوه، بیستون و... صعود کرده بودم اما پس از قطع شدن پاهایم نخستین ایرانی شدم که با ۲ پای مصنوعی به دیواره بیستون از مسیر «هایروس» صعود می‌کند. با این کار می‌خواستم بگویم برای رسیدن به هدف تنها باید اراده قوی داشته باشیم. برای همین یکبار دیگر هم با موفقیت قله دماوند را از جبهه شمالی که سخت‌ترین مسیر صعود به قله است، در همان مدت زمان یک و نیم روز فتح کردم و جالب‌تر اینکه با وجود کمبود اکسیژن در آن ارتفاع و مشکلات عروقی که افراد قطع عضو دارند، شب را هم پا به پای دیگر کوهنوردان روی قله خوابیدم.» سالاروند در همه صعودهایش لوازم و تجهیزات مورد نیاز خود را به تنهایی حمل می‌کند و حتی کمک حال دیگر کوهنوردان نیز می‌شود. وقتی حرف توانایی‌هایش به میان می‌آید، از قصه امدادرسانی به کوهنورد آسیب‌دیده می‌گوید: «در همه صعودها، همه تجهیزات فنی و کوله پشتی ۳۰کیلوگرمی را خودم به تنهایی و بدون کمک حمل می‌کنم. باور دارم وقتی معلولان ببینند فردی مانند من که از ناحیه ۲پا قطع عضو است، انگیزه مضاعف برای بازگشت به زندگی پیدا می‌کنند. من حتی از توانایی‌هایم برای کمک به دیگر کوهنوردان هم استفاده می‌کنم. شبی که روی قله دماوند خوابیدیم با درست کردن نوشیدنی گرم و قرار دادن بطری آب گرم در کیسه خواب همنوردانی که مشکل هوایی داشتند و بررسی مستمر شرایط فیزیکی و... کمک حال آنها بودم.»
- قوت قلب معلولان
سجاد سالاروند در صعودهایش شیوه‌ای خاص دارد. او حتی در صعود به قله‌های مرتفع و دیواره‌های سنگی هم تلاش می‌کند با نمایان کردن پاهای مصنوعی‌اش، کوهنوردان دیگر را به ادامه مسیر تشویق کند و برای افراد معلولی که معلولیت را پایان زندگی می‌دانند، مانند یک نیروی محرکه و بمب انرژی برای رسیدن به موفقیت باشد. سالاروند خاطره جالبی از یکی از صعودهایش برای‌مان تعریف می‌کند: «برای نخستین بار که پس از قطع عضو به دماوند صعود می‌کردم، اتفاق جالبی رخ داد. در ۵۰۰ متری قله بودیم که با چند کوهنورد دیگر برخورد کردیم. آنها از ارتفاع بالاتر می‌آمدند. ظاهراً تا ۳۰۰ متری قله صعود کرده بودند، اما شرایط جسمی‌شان اجازه صعود به آنها نداده بود. کمی آب و غذا به آنها دادیم و چند دقیقه‌ای گفت‌وگو کردیم. وقتی یکی از آنها متوجه شد که من با ۲ پای مصنوعی تا ۵۰۰ متری قله آمده‌ام و با انگیزه زیاد تنها به فتح قله فکر می‌کنم، به همراهانش گفت همراه با تیم ما یکبار دیگر برای صعود به قله تلاش می‌کند. جالب اینکه او همراه با ما توانست به قله صعود کند.»
- اورست دور از دسترس نیست
برای سجاد سالاروند ایستادن بر بام ایران، نقطه پایان آرزوها و انگیزه‌هایش نیست. سجاد این روزها رؤیای صعود به بام جهان را در سر می‌پروراند: «اکنون ۲ هدف مهم دارم. نخست صعود به «بام جهان» و فتح «قله اورست» است که البته برای این کار نیاز به حمایت اسپانسرها دارم. تا امروز تنها ۲ کوهنورد معلول در جهان توانسته‌اند با ۲ پای مصنوعی روی قله اورست بایستند و اگر این هدفم محقق شود من به‌عنوان یک ایرانی و به نمایندگی از معلولان و جانبازان کشورم، سومین نفر در جهان خواهم بود که موفق به انجام این کار می‌شود. همچنین توانسته‌ام نخستین معلولی باشم که با ۲ پای مصنوعی قله «آرارات» ترکیه را فتح می‌کند.» سالاروند علاوه بر صعود به قله‌های مرتفع جهان، امیدهایش را در رشته ورزشی دو و میدانی هم دنبال می‌کند.
نظر شما