رحمت‌الله غفوریان کشتی را از باشگاه تهران جوان درسال ۱۳۲۱ آغازکرد و در سال ۱۳۲۹ در رقابتهای کشتی آزاد قهرمانی کشور در وزن دوم به مقام قهرمانی دست یافت.
غفوریان که به علت شکستن استخوان ترقوه خیلی زود کشتی را کنار گذاشت کار مربیگری را از سال۱۳۳۰ در باشگاه تهران جوان آغاز کرد و سپس در باشگاه تاجیک و اقبال نیز مربیگری کرد.
غفوریان در رقابتهای جهانی سال ۱۹۶۷ دهلی بعنوان سرمربی هدایت تیم ایران را بر عهده داشت که تیم ایران در این رقابتها صاحب یک مدال طلا توسط عبدالله موحد و یک مدال برنز توسط ابوطالب طالبی شد و در نهایت با ۱۷ امتیاز به مقام سوم رسید.
در این دوره از رقابتها پرویز سیروس پور نیز مربی تیم ایران بود، همچنین غفوریان در رقابتهای جهانی ۱۹۷۵ مینسک شوروی سابق به همراه پرویز سیروس پور هدایت تیم ملی را بر عهده داشت که تیم ایران با شکست‌های دور از انتظار تنها موفق به کسب یک مدال نقره توسط منصور برزگر شد و برای اولین بار در مسابقات جهانی تعداد باخت کشتی گیران ایران بیشتر از تعداد برد آنها بود.
غفوریان بعدها از داوران بین المللی کشتی ایران شد. استاد مسلم کشتی ایران شاگردانی همچون عبدالله موحد نابغه کشتی ایران، محمد علی صنعتکاران، محمد فرهنگدوست، مرحوم حسین تهامی، سید جواد رفوگر، محمد عرب، محمد بزم آور، حسین حیدری، شاکری، محمدرضا نوایی، برادران تاجیک و آخوندی را پرورش داده است.
رحمت الله غفوریان را استاد مسلم کشتی ایران لقب داده‌اند. وی در کنار بزرگانی همچون مرحوم حبیب الله بلور، مرحوم حاج عبدالحسین فیلی، مرحوم علی غفاری و کیومرث ابوالملوکی از بنیانگذاران کشتی نوین در ایران است.
در واقع این افراد که نسل اول کشتی آزاد در این مملکت به شمار می‌روند، ستون‌های اصلی کشتی آزاد ایران هستند که با فهم، دانش و بینش مربیگری خود، شاگردان زیادی را تربیت کرده و در بیش از ۶۰ سال گذشته به دنیای کشتی معرفی کردند.
هر کدام از شاگردان این ارکان اصلی کشتی ایران، دارای مدال‌های ارزشمند جهانی و بازی‌های المپیک هستند.
بسیاری از فنون بکر و ناب کشتی آزاد که در دنیا خریدار داشت و متدوال بود، متعلق به استادانی چون بلور، غفوریان، حاج فیلی، غفاری و ابوالملوکی بود که با تغییرات پی در پی قوانین و مقررات بین‌المللی کشتی از سوی فیلا رفته رفته به فراموشی و نابودی کشیده شد.
مرحوم غفوریان بیش از نیم قرن برای کشتی ایران زحمت کشید و در خدمت جوانان این مملکت بود و از خود مایه گذاشت. استاد غفوریان در دو مقوله مربیگری و داوری کشتی، فردی ممتاز بود و جزو اولین افرد ممتاز در حرفه مربیگری و داوری کشتی در دنیا به حساب می آمد.
رحمت‌الله غفوریان پس از یک دوره بیماری آلزایمر در خانه سالمندان ولنجک بسر برد و سرانجام شهریور سال ۱۳۸۷ درگذشت و در قطعه نامآوران گورستان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
آخرین بروزرسانی ۲۴ بهمن ۱۴۰۰
