همشهری آنلاین - رضا نیکنام: در زمان رضاشاه ساکنان محله علی آباد جزو رعیتهای ملکه توران و به کار در مزارع کشاورزی و کورهپزخانهها مشغول بودند. یکی از خیابانهای معروف آن زمان به «جاده امارت» شهرت داشت که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به نام خیابان شهید همدانی تغییر نام داد. دلیل نامگذاری جاده امارت وجود ساختمان و عمارت مجدالدوله بود که در فاصله کمی تا قلعه ملکه توران واقع شده بود.
در خیابان شهید همدانی ۸مدرسه و آموزشگاه کوچک و بزرگ وجود دارد که در همان عمارت های شاهانه مجدالدوله، پس از انقلاب و برای برآورده شدن نیازهای آموزشی دانشآموزان ساکن در این محدوده ساخته شده است.
«حسین باقری» از بدو تولد اینجا زندگی کرده، بنابراین اطلاعات خوبی در زمینه چگونگی شکلگیری محله علیآباد دارد. وی عنوان میکند که ساکنان اولیه «قریه علیآباد مجدالدوله» همه رعیت بودند و در زمینهای کشاورزی ملکه توران کار میکردند. آن زمان اهالی از امکانات ناچیزی برخوردار بودند. در قریه علیآباد یک مکتبخانه وجود داشت که بچههای کوچک و بزرگ در کنار هم درس میخواندند.
پس از سقوط سلطنت شاهنشاهی و پیروزی انقلاب اسلامی وضعیت قریه علیآباد مجدالدوله به کلی تغییر کرد. نمونهاش ساخت مدرسه و دیگر امکانات موردنیاز شهروندان بود. جالب اینکه در همان سالهای ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی، زمین و محوطه مجدالدوله تخریب و برای ساخت مدرسه در نظر گرفته شد.
اهالی در محله علیآباد تا قبل از دهه۵۰ برای استحمام از خزینه استفاده میکردند، آخرین حمامدار قریه علیآباد مجدالدوله به نام «محمد پیری» معروف به آقا پیری بود که این خزینه را اداره میکرد. البته استفاده از خزینه برای خودش قانون و مقررات داشت. بانوان در طول روز میتوانستند از خزینه کنند و آقایان فقط عصرها و شب ها میتوانستند به حمام بروند و استحمام کنند.
در گذشته در هر روستا و قریه یک کدخدا وجود داشت. آخرین کدخدای معروف قریه علیآباد مجدالدوله فردی به نام «کدخدا حسین» بود که البته اهالی قدیمی نام او را به احترام یاد میکنند و از کارهایی مثبتی که برای ساکنان محله انجام داده، نمونههایی را نام میبرند.
به گفته باقری اگر اختلافی بین اهالی پیش می آمد کدخدا حسین میانجیگری میکرد و نمیگذاشت که دامنه اختلاف و درگیری بیشتر شود. روستاییان از او حساب میبردند و به او احترام میگذاشتند. به همین دلیل در این محله کمتر درگیری و نزاع پیش میآمد.
نظر شما