وارن (1991) می‌گوید: اعتماد به نفس به دو بخش تقسیم می‌شود:
بخش اول: توانایی گفتن اینکه «من مهم هستم»، «من به حساب می‌آیم»
بخش دوم: توانایی گفتن اینکه «من با کفایت هستم»، «من چیزی برای عرضه کردن به دیگران و دنیا دارم.» همه ما به نوعی با مسأله اعتماد به نفس و نقش و اهمیت آن در جریان زندگی مواجه هستیم بنابراین می‌توانیم با استناد به علائم علمی و مستند کاهش اعتماد به نفس در متن ذیل میزان اعتماد به نفس خویش را محک بزنیم و مورد ارزیابی قرار دهیم.
علائم کمبود اعتماد به نفس:
1 - از دست دادن وزن و اشتها
2 - پرخوری
3 - یبوست و اسهال
4 - اختلالات خواب (بی‌خوابی یا مشکل در به خواب رفتن یا بیدار خوابی)
5 - پرخوابی
6 - شکایت از خستگی
7 - کناره‌گیری از فعالیت‌ها
8 - شرکت نکردن در بحث‌ها و گفت‌وگوها (تمایل به بودن در حاشیه)، بیشتر شنونده بودن تا شرکت کننده
9 - کاهش میل جنسی
10 - کاهش رفتارهای خودانگیخته
11 - حالت نامناسب بدنی
12- حالت اضطراب،غمگینی و ناامیدی، درماندگی وعجز
13 - ترس از عصبانی کردن دیگران
14 - احساس تنهایی، احساس اینکه دیگران شخص را دوست ندارند و قادر نبودن به بیان احساس خود و ضعف در مواجه یا چیرگی بر مشکلات
15 - اجتناب از موقعیت‌هایی که شخص باید در معرض عموم قرار گیرد و خود را افشا کند
16 - ناتوانی در انجام دادن کارها به نحو مطلوب یا ثمربخش
17 - حساسیت به انتقاد، کمرویی
18 - شکایت‌های فراوان از دردهای جسمانی
19 - احساس بی‌ارزشی و بی‌لیاقتی
20 - حالاتی از ملامت خود، تنفر از خود و راضی نبودن از خود
21 - انکار موفقیت‌ها و دستاوردهای گذشته و انکار موفقیت در فعالیت‌های جاری
22 - احساس اینکه هر کاری که شخص انجام می‌دهد با شکست مواجه می‌شود و یا بی‌معنی است
23 - نشخوار مسائل
24 - در جست‌وجو و طالب تشویق از سوی دیگران، تلاش برای به دست آوردن محبت اما ناتوانی در انجام نثار مقابل محبت به دیگران25 - خود را سربار دیگران دیدن.
