برای چندین سال این سازمان‌ها تمام تلاش خود را به جای حفظ اطلاعات محرمانه، برای شناسایی مردی که هیچ تصویری از آن در دست نبود به کار بردند اما نتیجه چه بود؟ جاسوس کهنه‌کار ناشناس می‌ماند و اطلاعات، باز هم به دست «مرد بدون چهره» می‌رسید.
مارکوس وولف - بزرگترین جاسوس دوران جنگ سرد- هفته گذشته در سن 83سالگی از دنیا رفت و اطلاعاتی را که دیگر هرگز افشا نخواهد شد، با خود به گور برد. مارکوس برخلاف زندگی سراسر التهابش، در صلح و آرامش تمام در رختخوابش درگذشت. او که بزرگترین جاسوس و برگ برنده سازمان جاسوسی شوروی(کا گ ب) در اروپا به شمار می‌رفت، فرماندهی 4هزار جاسوس را در آلمان شرقی برعهده داشت و در این کار به قدری موفق بود که بی‌شک او را می‌توان بزرگترین جاسوس تمام دوران جنگ سرد نامید.
وولف مدت 30سال مسئولیت جاسوسان خارجی شوروی را بر عهده داشت و از آنجا که طی دو دهه، هیچ تصویری ا ز او در دست نبود، به او «مرد بدون چهره» لقب داده بودند. البته سرانجام سازمان ضدجاسوسی سوئد موفق شد در سال1978 که وولف برای یک مأموریت به سوئد رفته بود، از او عکسبرداری کند اما این تصویر هم هیچ خللی در کار او ایجاد نکرد.
وولف تا سال1990 که دیوار برلین فروریخت، در آلمان شرقی مستقر بود اما در این سال به شوروی پناهنده شد. یک سال بعد، وولف به آلمان آمد و دستگیر شد و به جرم فعالیت‌های جاسوسی به 3سال زندان محکوم شد اما وولف در طول بازجویی‌ها، حتی یک نفر را هم لو نداد و به هیچ وجه چگونگی دسترسی خود به اطلاعات فوق‌سری سازمانهای غربی را فاش نکرد.
او در اواخر عمرش در یک مصاحبه در مورد فعالیت‌های جاسوسی‌اش گفته بود: نمی‌توانم بگویم به چیزی که بودم، افتخار می‌کنم اما فکر نمی‌کنم که برای هیچ چیز زندگی کرده باشم.
