همشهری آنلاین _ زکیه سعیدی : زمینی خاکی، خط‌کشی شده، و جمعیتی مشتاق، حکایت از آغاز بازی محبوب "زو" یا همان کبدی داشت.بیست، سی، یا شاید هم بیشتر، از جوانان پرشور محله، در دو تیم مقابل هم صف‌آرایی می‌کردند. گویی تمام نفس‌ها در سینه حبس می‌شد تا با سوت داور، میدان نبرد جسارت و چالاکی آغاز شود.دورتادور زمین، تماشاچیان مشتاق، بر بام‌ها و دیوارها نظاره‌گر نبردی بودند که سرشار از شور و هیجان بود. کری‌خوانی‌ها و کل‌کل‌های بین دو تیم، فضای بازی را گرم‌تر می‌کرد و رقابتی نفس‌گیر را رقم می‌زد.
اما یارکشی، حکایتی جدا داشت. دعواها و بحث‌ها بر سر تصاحب بازیکنان قدرتمند، مثل ابوالفضل تقی‌پور که با قدرت بدنی و نفس حیرت‌انگیزش، به تنهایی می‌توانست حریف ده نفر باشد، از رسم‌های جدایی‌ناپذیر این بازی بود.
در این میان، زمین بازی "زو" فقط محلی برای رقابت و برنده شدن نبود. صمیمیت، همدلی و پهلوانی، درس‌هایی بود که در کنار مهارت و چالاکی، در این بازی به نسل‌های جوان منتقل می‌شد.
"زو" یا همان کبدی، ورزشی که از دل محله‌های ایران برخاسته، خاطرات شیرینی را در ذهن نسل‌های مختلف به یادگار گذاشته است. خاطراتی از شور و هیجان، رقابت، و پهلوانی که در کوچه پس کوچه‌های ایران، نسلی را به هم پیوند داده است.
گوینده : فاطمه لباف
تدوین : عاطفه سادات حسین‌زاده
فیلمبردار : امیر حمیدی
نظر شما