به این معنا که پژوهش خود به دنبال چه چیز است، بر اساس این منطق، اهداف طرح جامع به دو قسمت اهداف کلی و اهداف ویژه تقسیم میشود که اهداف ویژه در واقع خرده مسأله پژوهش است.
در آخرین نسخه طرح جامع تهران، چند محور به عنوان مسأله پژوهش مطرح شده است که طرح جامع باید به دنبال حل آنها باشد.
از جمله این که تهران در 25 سال اخیر تابع هیچ برنامه‌ای نبوده است، رویه تراکم و توافق منجر به مشکلات زیادی برای تهران شده است، ایفای نقش ملی و فراملی تهران به فراموشی سپرده شده است، در سطح منطقه کلان شهری، که به زعم نویسندگان طرح با مجموعه شهری تهران منطبق است، سامان‌دهی جمعیت صورت نگرفته است و تهران درگیر مشکلات اساسی همچون آلودگی هوا، ترافیک فرساینده، آسیب‌پذیری زیاد در برابر زلزله احتمالی، کمبود فضاهای عمومی و خدمات شهری، کاهش ایمنی، پراکندگی و ناکارآمدی نواحی کار و فعالیت و نابهنجاری‌های اجتماعی و فرهنگی، نابسامانی سیما و منظر است.
در ادامه مسأله اصلی مربوط به تهران، مقابله با مشکلات با برخورداری از یک مدیریت جامع شهری موضوعی ضروری است، که با عنوان مدیریت توسعه و تحولات شهر تهران از آن در این طرح یاد میشود.
موضوع اصلی که در این دو طرح باید در نظر گرفته شود، اهدافی است که طرح را به سوی نیل به اهداف بهتر و والاتری هدایت می‌کند به همین دلیل دو بند در بیان مسأله وجود دارد که باید جدی به آن توجه شود تا بتوانیم بحث اهداف را در طرح جامع و تفصیلی به خوبی تحلیل کنیم.
اول آن‌که آورده شده است که صورت مسأله طرح جامع جدید تهران، بر خلاف طرح‌های جامع قبلی تعیین میزان جمعیت، جهات و حدود گسترش توسعه معابر شهری نیست.
دوم: حدود تهران امروز از شمال و شرق تا ارتفاعات البرز، از غرب تا شهر کرج و از جنوب تا شهر‌های متعدد دیگر گسترش یافته و دیگر امکان گسترش ندارد.
جمعیت آن نیز به حداکثر مرز قابل تحمل نزدیک شده است. سپس این‌گونه جمع‌بندی میشود که مسأله اصلی طرح جامع جدید تهران هدایت تغییر و تحولات درونی ناشی از نیاز‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شهر است.
پس تهران که ترکیبی از این عناصر هویتی است، در مجموع، خود آن عنصر و پهنه متمایزی با هویت مشخص است که انتظار می‌رود، حفظ هویت آن در سطوح کلان اهداف در این سطح مطرح شود.
