این که با خانواده و عمو و خاله و عموزاده ها و ... بزنید به دل جاده و یک جای متفاوت بروید، مثلاً لب دریا. تا خود مقصد جشن و شادی راه بیندازید و نفری نیم کیلو تخمه آفتاب‌گردان، دو تا پفک نمکی، چهارتا ساندیس و مقادیر معتنابهی میوه بخورید و پوست و جلد و زباله باقی مانده را هم با دل خوش و همان طوری که دارید از طبیعت زیبای بیرون لذت می برید از پنجره ماشین بیرون بریزید. آخر سفر هم لب دریا بنشینید و به خاطر این همه زباله ای که لب دریا وجود دارد هی غر بزنید و از بوی بد گلایه کنید... سفر آیدا که اغلب این جوری تمام می شود.
خانواده شهاب همگی اهل سفر و پیک نیک وسط جنگل هستند. پدر خانواده اعتقادات عجیبی دارد، اینکه هر چیزی در طبیعت تجزیه می شود، به همین دلیل هر چیزی را که در سفره غذا باقی می ماند پای درختان جنگل می ریزد و اعتقاد دارد که با این کار دارد به محیط زیست کمک می کند!
این نکته را بدانیم که کیسه های نایلونی بین 500 تا 700 سال و ظروف شیشه ای نزدیک به 1000 سال طول می کشد تا در طبیعت تجزیه شود! اگر از بین 12میلیون نفری که سال گذشته به استان مازندران سفر کرده بودند، تنها پنج درصد مثل پدر شهاب فکر کنند که دیگر باید فاتحه جنگل های شمال را خواند و رفت یک جای دیگر.
رضا! امسال وقتی که دارید از جاده های بیابانی نظیر قم، اطراف اصفهان، کرمان و غیره رد می شوید حتماً نگاهی به پوشش جدید گیاهی آن ها بیندازید ... نایلکس سفید همراه با کیسه های رنگی و بطری های پلاستیکی در مدل های مختلف و البته اندکی گیاه بیابانی ...
راستی می‌دانید ایرانی ها روزانه چقدر آشغال تولید می کنند؟
طبق آخرین آمار اعلام شده توسط سازمان بازیافت، عددی بین 800 گرم تا 1.5 کیلوگرم!
امسال نیز به طور تقریبی 45 میلیون مسافر در ایام نوروز به شهر شما و من می آیند ... حالا با یک ضرب ساده، میزان تولید زباله توسط این مسافران را حساب کنید...
45000 تن زباله اصلاً چیز کمی نیست، اگر هنوز هم پنجره ماشین باز است و به این فکر می کنید که این کیسه آشغال تخمه بلایی سر کسی نمی آورد، دعا کنید که نیم درصد مردم هم به این قضیه فکر نکنند چون در این صورت با 2250 تن زباله چیز زیادی از طبیعت باقی نمی ماند و احتمالاً سال دیگر که هیچ، تا 500 سال دیگر مهمان زباله های خوب امسالتان هستید.
